මළකුණු රසදෙන ස්වර්ණවාහිණී.

මේ දිනවල දෙරණ රූපවාහිනී චැනල් එකේ එයාලගෙම නිවුස් ඇඩ්එක මතක ඇතිනේ. අර වාහන දෙකක් හැප්පිලා දෙන්නෙක් මැරිච්ච ප්‍රවෘත්තිය එක එක චැනල්වලට වෙනස්ම ප්‍රවෘත්තියක් එකක් වෙන.

ස්වර්ණවාහිණීයෙන් කරන්නෙ ඒ මරණ ගැන ප්‍රවෘත්තිය රස කරලා කියන එකයි. මේ තත්වය අඩුවැඩි වශයෙන් හැම චැනල් එකකම තිබුනත් ස්වර්ණවාහිණීයෙ ප්‍රවෘත්ති වලදී ඒක පෙන්නන විදිය ඉතාම ජුගුප්සිජනකයි. කුමනහෝ ආකාරයක මරණයක් විකුණාගෙන තමන්ගෙ ප්‍රවෘත්ති ජනප්‍රිය කරගන්න එක තමයි මෙයාලගේ අපේක්ෂාව.

යම්කිසි ඛේදවාචකයක් වාර්තා කරනකොට ඊට අදාල වීඩියෝ කොටස් ප්‍රවෘත්තියට එක්කරන එක ඒ ප්‍රවෘත්තියට වැඩි වටිනාකමක් ගෙන එනවානේ. වැරැද්ද තියෙන්නෙ ස්වර්ණවාහිණිය දාන්නෙ නැරඹීමට අපහසුම අවස්තාවෙ විඩියෝ කොටස්. උදාහරණයක් විදියට දියේ ගිලීමෙන් සිදුවෙච්ච මරණයක් ගනිමු. මළ සිරුර ගොඩට ගත් විගසම සිදුවන දේ තමයි මියගිය තැනැත්තාගේ ඥාතීන් හඩාවැලපෙන එක. අන්න ඒ අවස්තාව තමයි මෙයාල ප්‍රවෘත්ති වලට පෙන්වන්නෙ.වෙලාවකට එතනින් එහාටත් ගිය අවස්තාවක් මම ලගදි දැක්කා.මීට ටික කලකට පෙර මියගියා හෝ ඝාතනයට ලක්වුනා යැයි සැලකෙන හමුදා සෙබලෙකුගේ සිරුර හොයමින් සිටි අවස්ථාවක(එම සිරුර එදින සොයාගැනීමට නොහැකි විය) ස්වර්ණවාහිණිය කිවුවේ මේ ගැන හෙට ප්‍රවෘත්ති විකාශයෙන්ද තොරතුරු ගෙන එන බවයි(කොච්චර කැත අරමුණක්ද?).මේකට වක්‍රාකාරව ප්‍රවෘත්ති බලන අයත් වගකියන්න ඕන. මොකද (විශේෂයෙන් කාන්තා පාර්ශවය) මේවගේ නිවුස් එකක් යනකොට ඒකට යොමුවන අවධානය ඉතාමත් වැඩියි. මිණිස්සු තමන් කරමින් හිටි වැඩ නවත්තලා ටීවී එක ලගට ඇදිලා එන එක ස්වාභාවිකයි.

ප්‍රවෘත්තියක් ඉදිරිපත් කිරීමේදී ඒක මොන විදියටද දෙන්නෙ කියන කාරණය ගැන විවිධ අදහස්, තර්ක විතර්ක පැවතුනත් සෑම ආයතනයකටම පොදු රීති පද්ධතියක් තියනවානේ. නමුත් ස්වර්ණවාහිණියෙන් කරන්නෙ මේ තත්වය ඉක්මවා යෑමක්. මාධ්‍ය කුමක් වුවත් ප්‍රවෘත්ති ඉදිරිපත් කිරීමේ ආකාරය ගැන සැලකිලිමත් වෙන්න ඕන කියලයි මට නං හිතෙන්නෙ. ඒවගේම සමාජ-මනෝ විද්‍යාඥයන් කියන විදියට ප්‍රවෘත්ති දැනගැනීමම අපරාධ වලට හේතු වෙනවා. ඒ කියන්නෙ මිණීමැරුම්, ස්ත්‍රී දූෂණ, සොරකම්, පැහැරගෙන යෑම් සහ කප්පම් ගැනීම් වැනි නොයෙකුත් ආකාරයේ අපරාධ පිළිබද ප්‍රවෘත්ති බැලීමෙන්, කියවීමෙන් හෝ ඇසීමෙන් ඒවා බලන, කියවන හෝ අසන පුද්ගලයන්හට ඒවා සාමාන්‍ය දේවල් බවට පත්වෙනවා කියලයි එයාලා කියන්නෙ. ඒ තුල තවතවත් වැරදි කරන්නන් බිහිවෙන්න පුළුවන් කියලයි ඔවුන් කියන්නෙ. හරි හෝ වැරදි ඕනෑම දෙයක් සාමාන්‍යකරණයට ලක්වුනාම තවදුරටත් ඒ දේවල් ගැන මිණිස්සු තුල පවතින තිගැස්ම නැතිවෙනවා.

දැනට වඩා ලංකාවෙ අපරාධ අඩුවෙන් තිබුණු කාලෙ (අපි පොඩිකාලේ ගත්තොත්) අපරාධයක් ගැන ඇහුවම අපේ වැඩිහිටියන් තුල ඇතිවන තිගැස්ම මම දැකලා තියනවා. නමුත් අද ඒක එක කනකින් අහලා අනෙක් කනෙන් පිටකරලා දාන තරමට මිණිස්සු පත්වෙලා. යුද්ධය තිබුනු කාලෙ බෝම්බයක් පිපිරිලා කිවුවම මැරු‍ණෙ කීයද අහලා ඒක අමතක කරලා දැමීම නෙවේද අපි කලේ (ඒ තත්වය දැන් නැතිවීම වාසනාවක්). අනිත් කාරණේ දූෂණයකට ලක්වූ තරුණියක් පිළිබද ප්‍රවෘත්තිය වාර්තා කිරීමේදී "රූමත් තරුණිය දූෂණය කරයි" යනුවෙන් වාර්ති කිරීම තුල රූමත් තරුණියන් දූෂණය කලයුතුයි වගේ හැගිමක් අපරාධකරුවන්ට ඇතිවෙන බව සමාජ විද්‍යාඥයන් කියන්නෙ. අද වනවිට ලෝකයේ පවතින ජනමාධ්‍ය නිදහස නිසා ඕනෑම දෙයක් ඕනෑම ආකාරයට වාර්තාකිරීමේ අයිතිවාසිකම මාධ්‍යවේදීන් සතුයි. ඒත් මම ඉහත කියපු ආකාරයේ වාර්තා කිරීම් වලට ඔයාලා එකගද?

ප.ලි.

බලන්න මාධ්‍ය නිදහස ගැන වැඩිපුරම කතා කරන "රාවය" පත්තරේ අරගෙන ඒකෙ අපරාධ වාර්තා කරන ආකාරය මොනතරම් ශීලාචාරද කියලා.(හැබැයි රාවයේ පවතින දේශපාලනයත් එක්ක මේ කාරණේ පටලවාගන්න එපා).