කතරගම දේවාලයේ (අ)කටයුතු.

1948 ශ්‍රී ලංකාව නිදහස ලැබුවද සමහර අවස්ථා වලදී තවමත් රට පාලනය කරන්නේ සුද්දන්දැයි සිතෙන්නේ අපේ උදවිය ඔවුන්ට දක්වන ගැතිකමේ තරම දුටු විටය.

පෙරේදා දිනයේදී මා සහ විදේශයක සිට පැමිණි ඥාති සහෝදරයෙක්ද තවත් ඥාති පිරිසක්ද සමග කතරගම දේවාලයට ගියේ එම සහෝදරයාගේ කාර්යක් සදහාය. පස්වරු 6.30ට පමන ආරම්භ කල දේව පූජාව සදහා බැතිමතුන් පැමිණ සිටි අනුපිළිවෙලට තෝරාගන්නාලද අතර ඉන්පසු කිසිවෙකුටත් ඇතුළු වීමට ඉඩ දුන්නේ නැත. ප්‍රධාන දේවාලයේ දොරටුව ආවරණය කරමින් ඇදතිබූ ලණු මතින් පැණීමට කිසිවෙකුටත් ඉඩක් නොවූ අතර ඉන් පිටත රැදී සිටියේ ඊලග පූජා වාරය සදහා රැස්වූවන්ය. පූජාව පටන්ගෙන පැය භාගයකට පමණ පසුව පැමිණි විදේශිකයන්(සුදු ජාතිකයන් බව පැවසිය යුතුය) පිරිසකට ඇතුළු වීමට තම ශරීර කුදුගසමින් ඉඩ ලබා දුන්නේ එතෙක් ලාංකික බැතිමතුන්ට සිංහ වෙස් පෑ දේවාලයේ කපුවන්ය.

ආගමික ස්ථානවලදී පවා දාහේ දාහේ කොලවලට මුල්තැන ලැබෙන ශ්‍රී ලංකාවේ ජීවත්වන මටනම් මෙවැනි දේවල් පුදුමයක් නොවුනද අවසානයේ ඔහු ප්‍රකාශකල දේවල් තවත් වරක් සිතීමට පොළඹවනසුළු විය.

"මල්ලී, මට තේරෙන්නෙ නෑ අපේ මිණිස්සු සුදු හමට මෙච්චර ගරු කරන්නෙ ඇයි කියල. දැං බලන්න අපි මෙහෙම උනාට ඉන්දියාවෙ කෝවිලකට යන්න මේ විදියට ඉඩ දෙනවද? එක සැරයක් එහේ නිව්ස් වල ගියා අපේ ජනාධිපති තුමයි ආර්යාවයි තිරුපති කෝවිලට ගිහිල්ල ආරාධනාවකට අනුව. ඒත් එයාල දැනගෙන ඉදල නෑ ආර්යාව කතෝලික කියලා, දැනගත්තට පස්සෙ එයාල කෝවිලම සේදුව කියලයි නිව්ස් එක ගියේ.

මෙතන තියන ලොකුම වැරැද්ද ඒකත් නෙවේ මුං මෙහෙම සුද්දන්ට නැවෙනකොට එහේ ඉන්න අපි ගැනත් උං හිතන්නෙ ඒ විදියට".