මම O/L ඉංග්‍රිසි ලිව්ව හැටි.

ඉස්සෙල්ලම කියන්න තියෙන්නෙ ඊයෙ දවසෙ දාපු එකත් එක්ක බ්ලොග් පෝස්ට් පනහක් සම්පූර්ණ වුනා. මාස හතක කාලයකදී ලියපු ප්‍රමාණය ගැන හොදටම සතුටු වෙන්න පුළුවන්. එකඅතකින් බැලුවම බ්ලොග් ලිවිල්ල හරියටම වේදිකා නාට්‍යක රගපානව වගේ. අපි දාන පෝස්ට් වලට ප්‍රථිචාර ලබාගන්න පුළුවන් සුළු වේලාවකදී. පත්තරේකට, සගරාවකට හෝ වෙනත් විද්‍යුත් මාධ්‍යයකට දක්වන අදහසකට ඒ වාසිය ලැබෙන්නෙ නෑනෙ.

හරි දැන් කියන්න යන්නෙ මම ඕලෙවෙල් ඉංග්‍රීසි ලියපුහැටි.

ඒ කාලෙ අපේ ඉස්කෝලෙ ඉංග්‍රීසි ඉගැන්නිල්ලට වගේම ඉගනගැනීමටත් තිබුනෙ කුඩම්මගෙ සැළකිලි. මට මතකයි මම හත වසරෙ හරි අට වසරෙ හරි ඉන්නකොට මුළු අවුරුද්දක් පුරාවටම ඉංග්‍රීසි උගන්නන්න ගුරුවරයෙක් හිටියෙ නෑ. හිටියත් අපිට උනන්දුවකුත් තිබුනෙ නෑ. අන්තිමට කොහොම කොහොමහරි ඕලෙවෙලුත් ආව. ඉංග්‍රීසි දවසෙ අපිට තිබුනු ලොකුම ප්‍රශ්නය තමයි ඒ පැය තුන කොහොමද ගෙවාගන්නෙ කියනඑක:D

ඔන්න විභාගෙ පටන් ගත්තා. කස්ටියම ශීර්ෂ පහත් කරගෙන හිටිය වැඩිම උනොත් විනාඩි විස්සක් විතර. මොකද හිස්තැන් පුරවන්න, ඩරි ගහන්න තියන ප්‍රශ්න ටික ඉවර කරල. ඊට පස්සෙ එකා එකා වටපිට බලනවා මොකද කරන්නෙ කියල වගේ. මමත් එහෙම තමයි. මම මෙහෙම ඉන්නකොට මට අමුත්තක් දැනෙන්න ගත්ත. මට ඉස්සරහ ඉන්න එකා රචනාව ලියාගෙන යනවා එකසිය ගානට. මම කල්පනාකරල බැලුව මොකක්ද මේ සිද්ධ වෙන්නෙ? ප්‍රාතිහාරයක්ද? මොකද මට ඉස්සරහ ඉන්න එකා හැමදාම පන්තියෙ අන්තිම හරියෙ ඉන්න එකෙක් වීම නිසා.

එහෙ මෙහෙ යන පරීක්ෂකයන් නැති වෙලාවක් බලල මම කකුලෙන් තට්ටුවක් දැම්ම මුගේ පුටුවට. ඊට පස්සෙ මම ඇහුව

"උඹ මොනවද ඔය ලියන්නෙ? කොලයක්වත් ගෙනාවද බලං ලියන්න?" කියල.

එකපාරටම මූ කියපි

"නෑ බං මම මේ සිංහලෙන් ලියන්නෙ" කියලා......:D(ඒ කියන්නෙ සිංග්ලිශ් වලින්)

මාත් කල්පනා කලා කොහොමත් ෆේල් වෙනඑකේ කාලය හරි ගෙවාදාන්න පුළුවන් ඒ ක්‍රමේට ලිව්වොත්. අනිත්එක අරූට වඩා හොදට සිංහලෙන් රචනා ලියන එකානෙ මං.

මාත් ඊට පස්සෙ හැම ප්‍රශ්නෙකටම උත්තර සිංග්ලිශ් වලින් ලිව්වා. ඔය අතරෙ ශාලාධිපතිතුමා ඇවිල්ලා එකෙකුගෙ ප්‍රශ්නපත්‍රයක් අරගෙන. ඌ රචනාව ලියල තියෙන්නෙ වැරදි තැනක. ඊට පස්සෙ මගේ ලගට ආවා. ඇවිල්ල ගත්ත මගේ පේපර්එක. අරගෙන රචනාව තිබුනු තැන කාටත් පේන්න උස්සල කියනවා.

"මෙන්න මේවගේ තමයි ලියන්න ඕන" කියල.:D

අන්තිමේදී විභාගෙ ඉවරඋනාට පස්සෙ අනිත් එවුන් හිතුවෙ මට D තමයි කියල අර ලියපු ලිවිල්ලට.