මනෝ විකාර. (2035 කතන්දරයක්)

තරුණ ගායකයා නිවසේ සාලයේ පුටුවක් මතට වී සිටී. සුවපහසු කුෂන් පුටුව මත හිද සිටින ඔහුගේ හිස ඉහලට යොමුවී ඇත. රූපවාහිණිය ක්‍රියාත්මක වෙමින් තිබුනද ඔහුගේ අවධානය ඒ තුල නොවීය. ඔහුගේ පියා පැමිණ අනෙක් පසින් හිදගත්තද ගායකයා ඒ බැව් නොදත්තේය.

"මොකද පුතා කල්පනා කරන්නෙ? මොකද්ද ප්‍රශ්නෙ?"

පුතා තවමත් නිහඩය. ඉහලට හැරවී තිබූ තම හිස අංශක 90ක් පහලට කලා පමණි.

"වීඩියෝ එක කරන්න සල්ලි මදිද? මම කිව්වනේ ETF එක ලැබුන ගමන්ම කීයක් හරි දෙන්නං කියල"

එවර පුතා පියා දෙස බැලූවේය.

"වීඩියෝ එක කරන්න බෑ තාත්තේ"

ඔහුගේ හඩෙහි කළකිරීමේ ස්වභාවයක් ඇත.

"ඕව ඔහොම තමයි ළමයෝ.... සීඩී එකේ සල්ලි අඩුවෙන් ලැබුනෙ ඔයා හරියට හොයන්නෙ බලන්නෙ නැතුව ඒ ගිවිසුම අස්සං කල නිසානේ...."

"ඒකනෙ මම මුලින්ම කිව්වෙ අපේ අයියට කියන්න කියල..... එයා ඕව ගැන දන්නවනෙ.... කොහේද පුතත් තාත්ත වගේමනේ..... තමංගෙ හිතුමතේටනෙ වැඩ කරන්නෙ"

එවර සංවාදයට මැදිහත් වූයේ කුස්සියේ සිට පැමිණි ගායකයාගේ මෑණියන්ය.

"අනේ ඔයාගෙ අයිය! එයා මැදිහත් උනානං ලැබිච්ච ටිකවත් නෑ.."

"සල්ලි නං කොහොමහරි හොයාගන්න බැරිය අම්මේ ,....."

"ආ.... පුතා ඔයාට ......මාස්ටර් අල්ලගන්න බැරිවුන නිසා නේද මේ නොකා නොබී ඉන්නෙ? මම කිව්වනෙ ඔය මාස්ටර් එක විදියක් කියල. එයා විතරද ඉන්නෙ අනේ මේ ලංකාවෙ මියුසික් කරන්න! අපි වෙනකෙනෙක් බලමු."

"එයාගෙ මියුසික් මට ඕන නෑ අම්මේ"

"එහෙනං රිගින් ටෝන් වලට සිංදුව දාගන්න බැරිවුන නිසාද?"

"ගෑණු ලමයගෙ ප්‍රශ්නයක්ද?"

එවර ගායකයාගේ මුවේ මලානික සිහින් සිනාවක් ඇදිනි.

"හ්ම්" ඔහු පිලිතුරු දුන්නේය.

"ඇයි? මොකද ප්‍රශ්නෙ? ගෙවල්වලටත් කිව්වට පස්සෙ ඔයාල තරහ උනාද?"

"නෑ තාත්තේ,... මගේ සිංදුවක් තාම තහනං උනේ නෑනේ. එයා කියනව තරුණ ගායකයෙක් උනාම සිංදුවක් දෙකක් තහනං වෙන්න ඕනලු. එතකොටලු නමක් හදාගන්න පුළුවන් වෙන්නෙ. එහෙම නැති ගායකයෙක්ව බැදගන්න එකෙන් එයාටලු ලැජ්ජා වෙන්න වෙන්නෙ. දැං ඉතිං ඉතිපිසෝ ගාථාව රැප් එකකට දාල සිංදුවක් කරන්නයි වෙන්නෙ. ඒක විතරයි තවම කවුරුත් ගත්තෙ නැති ඒව තියෙන්නෙ"