මා දුටු ඔලිම්පික්.

මේ සැරේ ඔලිම්පික් නං හරියට බලාගන්න බැරිවුනා. හරියට කිව්වෙ සජීවීව. යූ ටියුබ් ඔලිම්පික් විකාශයට පින් සිද්ධ වෙන්න ටීවී චැනල් කාරයන්ගෙ ආඩම්බර බලන්නෙ නැතිව කැමති තරග ඉසව් ටික බලන්න ලැබුන එකත් ලොකු දෙයක්.

මේ මොහොත වනවිට අංක එක ස්ථානය දිනාගැනීමට ඇ.එ.ජ. සහ චීනය අතර තියෙන්නෙ තියුණු තරගයක්. ඒ වගේම තමුංගෙ රටේ වාසිය අත්කරගත්ත බ්‍රිතාන්‍යයන් තුන්වැනි ස්ථානය දිනාගෙන තියනව. තමුන් දක්ෂ ක්‍රීඩා ඉසව් වලදි (රග්බි ලෝක කුසලානය වගේ) වෙනවෙනම තරග කරනත් අවාසිදායක තැන්වලදි එංගලන්තය, අයර්ලන්තය, ස්කොට්ලන්තය සහ වේල්සය එකතුවෙලා තරග වදින්නත් එයාල කටයුතු කරනව. රග්බි ලෝලිය වෙච්ච මට ඔලිම්පික් වල රග්බි නැතිවීම නං හෙනම පාඩුවක්. අනෙක් අතට රටවල් හැත්තෑවකටත් වැඩිය ක්‍රීඩා කරන, ලෝක කුසලානයක් පවත්වන ඒවගේ ඉසව්වක් නැතිව තිබීම පුදුමය දනවන්නක්. ඔක්කෝටමත් වැඩිය වෙඩිතැබීම වගේ මෙලෝ රහක් නැති ඉසව් ඔලිම්පික් වලට ගෙනාවෙ කවුද මංද! :)

මෙදා සැරේ ඉස්සරහට ආව අනිත් රට තමයි දකුණු කොරියාව. ජර්මනිය ප්‍රංශය ජපානය වගේ රටවල් පරද්දගෙන ඇවිල්ල රුසියාවට ගේම දෙන්න ලැහැස්ති වෙලා ඉන්නෙ. දකුණු කොරියානුවන්ගේ පසමිතුරු ඥාතියා වෙච්ච උ.කොරියාවත් රන් පදක්කම් 4ක් දිකල තියනව. රටවල් 70ක් විතර කුමන හෝ පදක්කමක් දිනල තිබුනත් අපේ රට ඉස්සරහින් තියෙන්නෙ බින්දු ටිකක් විතරයි.

තරගාවලියට කලින් මම දැක්ක සෝමාලි‍යාවෙන් ක්‍රීඩකයන් දෙන්නෙක් ඔලිම්පික් සුදුසුකම් ලබල තියනව. ඔවුන් දෙදෙනා සමඟ නිලධාරීන් දෙතුන් දෙනෙක් යනවත් දැක්ක. අපේ රටෙන් ක්‍රීඩක ක්‍රීඩිකාවන් 7 දෙනෙකුයි නිලධාරීන් තිහක්ද කොහේදැයි ගිහිං තිබුන. කොහොම උනත් අන්තිමට සෝමාලියාවටත් අපිටත් පදක්කම් නැතත් සෝමාලියාව දිනල කියල හිතෙනව. :)

ඔලිම්පික් කියන්නෙ ලෝකයේ හොඳම ක්‍රීඩක නියෝජනයනේ. එතනදි දිනන්න පුළුවන් දක්ෂයටම විතරයි. ඒ ඒ ක්‍රීඩාවන්ට දක්ෂකම් පෙන්වන ක්‍රීඩකයන්ගේ ශරීර දිහා බැලුවම අපිට ගන්න පුළුවන් හොඳ ආදර්ශයක් තියනව. ඒ තමයි කොච්චර උනන්දුව තිබුනත් අපිට දිනන්න අපහසු ඉසව් තියනව කියනඑක. උදාහරණයක් විදියට කෙටිදුර දුවන්න පුළුවන් කැරිබියන් ප්‍රදේශවල උදවියට. (ඇමරිකාවෙ, එංගලන්තෙ සමහර දක්ෂයන්ගෙත් මුල් විහිදිලා තියෙන්නෙ ඒ කලාපයට. ඒ වගේම සුසන්තිකා වගේ කෙනෙක් ලංකාවෙන් හමුවීම මම දකින විදියට අහම්භයක් විතරයි කියලත් කියන්න ඕන). ඉතිං අපිට කරන්න වෙන්නෙ අපිට සුදුසු ඉලක්කයට වෙඩිතැබීම වගේ ඉසව් කෙරෙහි වැඩි අවධානය යොමුකිරීම. නැත්තං පදක්කම් දිනනව බොරු.

මේ සැරේ ඔලිම්පික් වල ජයග්‍රාහී ක්‍රීඩකයා කවුද? උසේන් බෝල්ට්ද, නැත්තං ෆෙල්ප්ස්ද? මගේ නං තේරීම ඔය එක්කෙනෙක්වත් නෙවේ. එයා තමයි ඔස්කාර් පිස්ටෝරියස් (oscar pistorius). පදක්කම් එකක්වත් දිනුවෙ නැති වුනත් කකුල්දෙක වෙනුවට බොරු කකුල් දෙකක් දාගෙන පැරාලිම්පික් තරගාවලියෙන් ඔලිම්පික් වලට එන්න සටන් කරල අවසානයේ ඔලිම්පික් නියෝජනය කරල මීටර් 400 තරගයේ අවසාන පූර්ව වටයටත් ආපු ගමන අඩුවෙන් තක්සේරු කරන්න පුළුවන්ද?

පිරිමි මීටර 100, 200 දෙකමත් කාන්තා මීටර 100ත් ජැමෙයිකාවට ගෙනයන්න ඔවුන් සමත් උනා. ඒ වගේම 100*4ත් ඔවුන් ජයගන්න ඉඩ තියනව. තවදුරටත් කෙටිදුර ධාවනය ඇමරිකානුවන් අතේ නැති බව පෙන්වන්න හොඳ උදාහරණයක්. ඒ වගේම ඇමරිකාවට සංක්‍රමණය වන කැරිබියන් දූපත්වාසී ධාවකයන් පසුගිය කාලෙ අඩුවුනා.

තරගාවලියෙ ශූරයන් තෝරන ක්‍රමය ගැනත් කියන්න ඕන. මම දන්න තරමින් ඒක කරන්නෙ රන් පදක්කම් ගනන අනුව.(දත් අයෙක් නිවැරදි කරත්වා). ඒත් ඒක ටිකක් අවාසියි. මොකද අනෙක් පදක්කම් වලට වටින කමක් නැති වෙනව. මේකට විසඳුමක් දෙන්න ලංකාවට භාරදෙන්නයි තිබුනෙ. එතකොට ජ්‍යාමිතික සූත්‍රයකින් හරියටම ජයග්‍රාහකයා තෝරන්න තිබුන. නැද්ද මං අහන්නෙ.

අන්තිමට කියන්න තියෙන්නෙ වැදගත් කාරණාවක්. ඒ තමයි ඔලිම්පික් වලට පස්සෙ මතුවන තහනම් උත්තේජක කේස්එක. ඕනෑම ක්‍රීඩකයෙකුට ඔලිම්පික් පදක්කමක් දිනනව කියන්නෙ රටක් රාජ්‍යක් දිනුව වගේ තමයි. ඒ වගේම ජයග්‍රාහි අවස්තාව කියන්නෙ වචනයෙන් විස්තර කරන්න බැරි තරම් සතුටුදායක මොහොතක්. ජයග්‍රහණයක් වෙනුවෙන් තමන්ගෙ රටවලින් විවිධ වරප්‍රසාදත් හිමි වෙනව. වැරදිලාවත් දිනපු කෙනෙක් තහනම් උත්තේජක අරගෙන තිබුනොත් මොකද වෙන්නෙ. එයාට නැති වෙන්නෙ පදක්කමයි කලකට තරග කිරීමේ අවස්ථාවයි විතරයි. ඒත් ඒ ජයග්‍රහණය ඇත්තටම අයිති කෙනාට ඒ අවස්ථාවේ ලබන්න තියන සතුට සම්පූර්ණයෙන්ම අහිමි වෙනව. පසු අවස්ථාවක ලැබෙන පදක්කමකින් මොකද්ද ඇති පලේ. හොඳම උදාහරණය සුසන්තිකා. ඇය‍ගේ ලෝකඩ පදක්කම රිදී බවට පත්වුනේ කොච්චර කාලෙකට පස්සෙද. මේ නිසා තමන්ට ලැබෙන්න තිබුන සමහර දේවල් නැතිවෙන්න ඇති. ඔන්න ඔය කාරණාව නිසා හිතාමතා තහනම් උත්තේජක ගන්න ක්‍රීඩකයන්ට බුරුලක් දෙන්න නරකයි. මගේ අදහස නං සිර දඬුවමක් පවා හිමිවෙන්න ඕන. අනෙකාගේ අයිතීන් නැති කිරීමේ වරදට.