ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පක්ෂය සහ ෆොන්සේකාගේ අභියෝගය. (Road to PC-3)

ලංකාව පුරා විසිරී සිටින දේශපාලන පක්ෂ සැලකූ විට, ප්‍රධාන පක්ෂ දෙක හැර සැලකිය යුතු තරමේ ඡන්ද පදනමක් ඇති අනෙක් කණ්ඩායම වන්නේ සරත් ෆොන්සේකා මහතාගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පක්ෂයටයි. ෆොන්සේකා (අවශ්‍ය නම් ජයන්ත කැටගොඩත්) හැර ජාතික මට්ටමේ නායකයන් කිසිවෙකුත් නැති වුවද පසුගිය මැතිවරණයේදී පහසුවෙන්ම ජවිපෙ අභිබවා යාමට ඔවුන්ට‍ හැකි විය. ඊට හේතු කිහිපයකි.

වාර්ගික/මාක්ස්වාදී කණ්ඩායම් හැරුනු විට‍ රට තුල ස්ථිර ඡන්ද පදනමක් ඇත්තේ ප්‍රධාන පක්ෂ දෙකටත් ජවිපෙට සුළු ප්‍රමාණයකුත් වශයෙනි. එක් පැත්තකින් පසුගිය කාලයේ දැඩි ලෙස සෝදාපාළුවට ලක්වූ එජාපයේ පාක්ෂිකයන්ට තම සාම්ප්‍රදායික සතුරා වූ ජවිපෙ හැර විකල්පයක් තිබුනේ නැත. අනෙක් අතට පසුගිය සටහනෙදී අදහස් දක්වා තිබූ විචාරක මහතා කියූ අයුරින් ලාංකීයයන්ගේ සිත්වල ඇති ජවිපෙ බිල්ලා ඉවත් නොවූ තත්වයක් තුල ආණ්ඩු විරෝධීන්ට යන එන මඟක් නොවීය. ෆොන්සේකාගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පක්ෂයේ වර්ධනයට මෙම රික්තක අවකාශය කදිම තෝතැන්නක් විය. අනෙක් අතට පසුගිය ජනාධිපතිවරණයේදී ඔහුට ඡන්දය ලබාදුන්, දැනට නායකත්වය හේතුවෙන් පක්ෂය ගැන කලකිරී ඇති එජාප පාක්ෂිකයන්ට ගැටළුවකින් තොරව ලංවිය හැකි එකම පක්ෂය එයයි. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පක්ෂය තුනිවැනි බලවේගය වන්නේ එසේය.

දැනට විසිරුවාහැර ඇති දකුණ සහ බස්නාහිර පළාත්සභා වලදීද ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පක්ෂය ආසන කිහිපයක් ලබාගන්නා ලකුණු පෙනෙන්නට ඇත. විශේෂයෙන්ම හම්බන්තොට දිස්ත්‍රික් ප්‍ර.ප. කණ්ඩායම් නායක දේවක වීරසිංහට එදිරිව ඔහුගේ සහෝදරයා (මධුලාල් වීරසිංහ) එ.ජ.නි. සන්ධානයෙන් තරග බිමට දැමීමට තරම් "හිතට දැනීම" ඔවුන් ලැබූ ජයග්‍රහනයකි. (මේ පිටුපස ඇත්තේ කවුදැයි හම්බන්තොට ජනතාව දනී). කෙසේ වෙතත් ෆොන්සේකා මහතා ඉදිරියේ ඇත්තේ දැවැන්ත අභියෝගයකි.

ශ්‍රී ලංකාවේ ක්‍රියාත්මක වන සෑම දේශපාලන පක්ෂයකටම අනන්‍ය වූ යම් යම් ලක්ෂණ පවතී. එජාපය ධනවාදීන්ගේ පක්ෂය ලෙසත් ජවිපෙ සමාජවාදීන්ගේ පක්ෂය ලෙසත් ශ්‍රීලනිපය (සන්ධානය) මැද මාවතේ යන්නන් ලෙසත් (මේ වනවිට නම් ශ්‍රී ලංකා නිදහස් පක්ෂයක් නොමැති අතර ශ්‍රීලනිප-එජාප පරතරයද ශූන්‍ය වී ඇත), හෙළ උරුමය/දෙමළ ජාතික සන්ධානය/කඳුරට දෙමළ පක්ෂ/මුස්ලිම් කොන්ග්‍රසය ජාති(ක)වාදී කණ්ඩායම් ලෙසත් වර්ගකල හැකිය. නමුත් ෆොන්සේකා මහතාගේ ප්‍ර.පක්ෂයේ දැකිය හැකි එවන් විශේෂී වූ ලක්ෂණයක් නොමැති අතර ඔවුන්ගේ ඡන්ද දායකයන් ඉහත සඳහන් කල හේතූන් නිසා පක්ෂයට ඡන්දය පාවිච්චි කරන්නවුන්ය. මැතිවරණ වේදිකාවේ කතා අනුව ප්‍ර.පක්ෂය මූලිකවම දූෂණයට එරෙහිව ඡන්දය ඉල්ලන්නන්ය. මේ හේතුව නිසා අනුමාන කල හැකි කරුණ නම් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පක්ෂයේ නැගීමට "සරත් ෆොන්සේකා" සාධකය බලපාන බවයි. යම් දිනෙක ෆොන්සේකා මහතා ජනප්‍රියත්වයෙන් අඩු වුවහොත් ප්‍ර.පක්ෂයේ ඡන්ද පදනම දෙදරා යාම වැලැක්විය නොහැකි වනු ඇත. කෙසේ වුවද මේ වනවිට ෆොන්සේකා මහතා හමුවේ ඇති අනෙක් අභියෝගය තම නියෝජිතයින්ය.

ජවිපෙ වැනි දැඩි ලෙස මොල සේදුවන් පවා පක්ෂ මාරු කරන තත්වයක් තුලදී ෆොන්සේකා සමඟ හිඳින දේවක වීරසිංහ වැන්නන්ගෙන් (දේවක වීරසිංහ යනු හම්බන්තොට දිස්ත්‍රික් හිටපු පා.ම. ජිනදාස වීරසිංහගේ පුත්‍රයාය) සාම්ප්‍රදායික ශ්‍රීලනිප හෝ එපාප නියෝජිතයන්ගෙන් වෙනස් හැසිරීමක් බලාපොරොත්තු විය නොහැකිය. අනෙක් අතට ෆොන්සේකා මහතා මූලිකව අවධාරණය කරන දූෂණ විරෝධී ව්‍යාපාරයට කුමන අන්දමේ දායකත්වයක් ඔවුන්ට දැක්විය හැකිදැයි සැක සහිතය. සරළවම කිවහොත් මොවුන් දැනට ප්‍රධාන පක්ෂ තුල සිටින්නන්ට සියයට සියයක් සමාන අයවලුන්ය. විකල්ප බලවේගයක් ගොඩනැඟීමට බලාපොරොත්තු වන්නෙකු ලංකර නොගතයුතු අයවලුන්ය.

කෙසේ වුවත් මේ වනවිට කිසිවෙකුටත් අභියෝග කල නොහැකි මට්ටමක සිටින ආණ්ඩුවට ෆොන්සේකාගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී පක්ෂය අභියෝගයක් නොවේ. එහෙත් ආණ්ඩුවට කරට කර සටනක් දියහැකි මට්ටමට (පොදුවේ) විපක්ෂය ලංවූ විට එසේත් නොමැති නම් බලය රැකගැනීමට/ලබා ගැනීමට අනෙකුත් පක්ෂ නියෝජිතයන් අවශ්‍ය වන මොහොත උදාවූ විට උක්ත නියෝජිතයන්ගේ නියම ස්වභාවය අවබෝධ කරගැනීමට හැකිවනු ඇත. ඒ මොහොත එළඹෙන තෙක් ෆොන්සේකා මහතාට සුව නින්දක් ලැබිය හැකිය.