බේගල්ලාලංකාරය

බේගල් පෝස්ටු ගනනාවක් කියවද්දි හිතාගෙන හිටිය ලියමනක් තමයි මේ ලියන්නෙ. හැම කෙනෙකුටම වගේ මටත් මුනගැහිල තියන ‍බේගල් කාරයන් අනන්තයි අප්‍රමානයි. නමුත් ඒ හැම බොරුවක්ම රසවත් නෑ. දවසක් බොරු ගැන කතා කරපු අපේ බාප්ප කෙනෙක් කියනව මෙහෙම,

"දැං ඉන්න එවුන් බොරු කියන්න දන්නෙ නෑ, දැං බලපං ඔය උපාලි මාම ඇත්ත කියල දෙයක් කියනවද කියල? හැබැයි උගේ බොරු වල ගන්න දෙයක් නෑ, කොහේද යන්නෙ කියල ඇහුවොත් කියන්නෙ කොළඹ යනව කියල. නමුත් යන්නෙ හන්දියට. අන්න ඒ වගේ දෙකයි පනහෙ බොරු තමයි දැං ඉන්නවුන් කියන්නෙ"

බොරු කියන්න උපන් හපනෙක් තමයි කලු මුත්ත. අවුරුදු අසූව ඉක්මවල හිටිය එයාගෙ බොරු රසවත්. ඔන්න දවසක් හන්දි‍යෙ කඩේ ලඟට පත නයෙක් ආව එහා පැත්තෙ කැලෑවෙ ඉඳල. එතන හිටිය කොල්ලො සැට්එක දිග ලී අරගෙන නයාට යන්න නොදී මිදුල මැදට දානව. පැය කාලක් විතර ට්‍රයි කරපු නයා අන්තිමට කොල්ලන්ගෙ ලී වලට අවනත වෙලා මිදුල මැද ඉන්නව පාං කියාගන්න බැරුව. බංකුව උඩ හිටිය කලු මුත්ත කියන්නෙ මෙහෙමයි,

"දැක්ක නේද මගේ මන්තරේට නයා දැපනෙ වැටුන හැටි"

කලු මුත්ත ලනු ඇඹරිල්ලට දක්ෂය. කඩෙන් ගේන ලනු වලින් කඹ අඹරන්න හොඳ හැකියාවක් එයාට තිබුන. කඹ ඇඹරීමේ දක්ෂතාවය පෙන්නන ලකුණක් තමයිි අඹරාගෙන යන කඹය ලී කෝටුවක් වගේ ශක්තිමත් ගතියකින් තිබීම. පාවිච්චියට ගන්නකල් ටිකක් ශක්තිමත් ගතියක් තියෙන්නෙ. උන්දැ කියන්නෙ ඒ ගැන,

"ඔන්න බං මම දවසක් හැන්දෑවෙ ගෙයි පඩිය උඩ වාඩිවෙලා කඹයක් අඹරනව. ටික වෙලාවක් යද්දි මට ඇහෙනව වහලෙ පොල්අතු අතරෙ කුරු කුරු ගාල මොකෙද්ද යනව වගේ. මම ටක් ගාල නැඟිටල බැලුව, බැලින්නං මගේ කඹේ අනිත් කෙලවර පොල්අතු වහලත් විදගෙන උඩට යනව"

"කලු මුත්තේ,... වහල විදගෙන ගියේ කඹේද නැත්තං මුත්තගෙ......"

"අනේ උඹෙ......." අතුරු ප්‍රශ්න අහපු ධර්මෙ අයියට කලු මුත්තගෙන් ලැබෙන්නෙ ඒ වගේ ප්‍රතිචාරයක්.

අපි කොල්ල කාලෙ....කියල මුත්ත පටන් ගන්න නොස්ටැල්ජික් කතන්දර ඉවරයක් නෑ.

"අපි තිස් අටේ හේන් කොටාපු කාලෙ දැං වගේ නෙවේ..., වගාවල් බේරගන්න බෑ කුළු හරක්.... ඔන්න දවසක් හවස කුලා ඇවිල්ල හේන කනව මං පැලේ ඉඳං බලාගෙන.... මගේ අතේ මොකුත් නෑ....අහල පහල ආයුදේකුත් නෑ....ඒ ගමන මුට්ටියෙ තිබුන රෑ හදපු තලප ගුලිය තිබුන.... ඒක ගල් ගෙඩිය වගේ හයිවෙලා තිබුනෙ.... මං ගත්ත තලප ගුලිය අතට.... කුලා කිට්ටුවට සද්ද නැතුව ගියා..... බඹ හතරක් විතර ලං වෙද්දි කුලා මගේ මූන බැලුව..... ඔලුව පහත් කරා.... ඒ එක්කම මං තලප ගුලියෙන් ගැහැව්ව අං දෙක අතරට.... කිව්වට විස්සාස කරපල්ල කුලා එතනම මැරිල වැටුන.... දැං ඉන්න එවුවො වගේ නෙවේ අපි තරුණ කාලෙ......"

"ඉතිං කලු මුත්තේ කුලාට මොකද්ද කලේ?"

"හිටපංකො කියනකං..... මම කතා කලා සියදෝරිස්ටයි ඩේවිඩ්ටයි ඊට එහා පැත්තෙ හේනෙ හිටිය පොඩ්ඩටයි.... ඉරිඟු තම්බන හැලියට මස් ගාතයක් කපල දාල රා කලයකුත් ගෙනල්ල වැඩේ පටන් ගත්ත... පැය දෙකක් විතර යද්දි ගාතෙ ඉවරයි..... ඒ ගමන තවත් ගාතයක් ඉව්ව... ඒකත් කෑව.... රා බිබී සීපද කිය කිය හතර සැරයක් කනකොට කුලාගෙ කඳ කෑල්ල විතරයි ඉතුරු..... ඒ ගමන ඒකත් කපල උයල කාල තමයි උදේ ගෙදර ගියේ ඕං...."

කලු මුත්තගෙ හේන් කතා වල ඉවරයක් නෑ.

"එක සැරයක් අපි ඉරිඟු හේනක් වැව්ව.... ඉරිඟු කඩල ගෙදර ගේන්න කරත්තෙත් බැඳගෙන ගියේ.... ඉරිඟු කරත්ත දෙකක් විතර කඩල ඉවර වෙද්දි යකෙක් කන්න බඩගිනියි.... ඒ ගමන පැලේ තියන මුට්ටියට ඉරිඟු තැම්බුව... අපි ඉරිඟු කනව ගොනා ඉරිඟු පොතු කනව.... කරුවල වෙච්ච නිසා එදා පැලේ ඉඳල උදේ යන්න තීරණය කලා..... බැලින්නං උදේ වෙද්දි හතරදෙනා එක්ක ඉරිඟු කරත්තයක් කාල! ඉරිඟු ලෙලි කාපු ගොනත් මත්වෙලා ඉන්නව!"

කලු මුත්තලා ගැන අයිටී නිශාන්ත කිව්ව කතාව නං හරියට හරි!
මේ වගේ කතා අපි පොඩි සන්දියේ මල ගෙවල්, පින්කම් ගෙවල් වලට ගියහම අපිව ලං කරන් මේ වගේ කතා කියා දෙමින් සුරංගනා ලොවකට අප රැගෙන ගිය ඒ සුන්දර මිනිසුන් කෙදිනකවත් අපේ දරුවන්ට නැවත මුණ ගැසීමට වාසනාව නොමැති වීම ගැන ශෝක වෙනවා හැර අපට කල හැකි දෙයක් නැත. සරලව ජීවත් වෙමින් නිතරම සතුටින් සිනහවෙන් සිටි ඒ මිනිසුන් වෙනුවෙනි.