අලවංගු පහරින් මතුවූ ශෝකාන්තය

ඒ

අසූව දශකයේ අග භාගයයි. එවකට අවුරුදු අටක දහයක කොල්ලෙකු වූ මා, පියා සහ තවත් කිහිප දෙනෙකු සමඟ නිරතවී සිටියේ අප දැන් පදිංචිව සිටින නිවස ඉදිකිරීම සඳහා භූමිය ශුද්ධ පවිත්‍ර කරමින්ය. පියාගේ මුල් නිවසට මීටර තුන්සීයක් පමණ දුරකින් පිහිටි මේ ඉඩම විශාලත්වයෙන් අක්කර තුන් කාලක් පමණ විය. ඔහු එය මිලදීගෙන තිබුනේ ඥාතියෙකුගෙනි.

එහි සිටියවුන් නිවසේ අත්තිවාරම් කැපීමට අදාල සීමාවන් එලිපෙහෙලි කරද්දී මා නිරතවූයේ වෙනත් කාර්යකය. ඒ අසල පිහිටි මඳක් උස් තැනිතලා ස්ථානයක් අලවංගුවෙන් හාරමින් සිටියේ කුඩා මඩුවක් සෑදීම සඳහා කනු සිටුවීමටය. අලවංගු පහර කිහිපයක් ඇන පස් ඉවත් කරමින් සිටියදී සුදු පැහැති තද යම් යම් කැබලි කිහිපයක් මතුවිය. එ්වා අස්ථි කැබලි බැව් හඳුනාගැනීම අපොහොසත් නොවීය. පොලව මතුපිටම වාගේ තිබූ මෙම අස්ථි කැබලි වල රහස සොයාගැනීමේ කුහුලි්න් යුතු මා උදැල්ල ගෙන පස් තට්ටුව ඉවත් කිරීමට පටන් ගතිමි. මඳ වේලාවක ඇවෑමෙන් වලදමා තිබූ සිරුරෙහි හිස් කබල පාදාගැනීමට මට හැකිවිය.

"මෙන්න මිනී ඔලුවක්!"

මගේ හඬ වැඩකරමින් සිටි පිරිස නැවැත්වීමට ප්‍රමාණවත් විය. ඔවුන් සියළුදෙන පැමිණ තවත් නොබෝ වේලාවකින්, සිරුරෙහි වලදමා තිබූ දිශාවන් අනාවරණය කරගතහැකි වනසේ, පස් ඉවත් කලේය. මේ වනවිට නිවසට ගොස් පැමිණි පියාට ඇට සැකිල්ල පෙන්විය.

"ඔතන ඇට සැකිලි දෙකක් තියෙන්න ඕන.... කෝ බලන්න.... මෙන්න මේ හරියෙ හෑරුව නං යකඩ පෙට්ටියක දාපු රුපියල් එකයි පනහකුත් තියෙන්න ඕන...."

ඔහුගේ කතාවෙන් අප විශ්මයට පත්වීමු.

"කවුද තාත්තේ මේ?....... මොනවද ඒ සල්ලි?..... නිධානයක්වත් තියනවද මෙතන.....?"

"ඔය ඉන්නෙ අපේ බාල මුත්ත. ඒ කියන්නෙ අපේ මුත්තගෙ මස්සිනයි ඒ ආත්තයි දෙන්න.... මෙන්න මේ හරියෙ තමයි අර පෙට්ටිය තියෙන්න ඕන....."

මතුකරගත් සිරුරට අඩි දෙකක් පමණ දුර වූ, පියා පෙන්නූ ස්ථානයකට උදළු පහර කිහිපයක් එල්ල කිරීමෙන් පසු කුඩා පෙට්ටියක් මතු කරගැනීමට අපට හැකි විය. පියනක් රහිත වූ එය එක් පැත්තක් අඟල් දෙකක පමණ කුඩා හුරුබුහුටි පෙට්ටියක් විය. ඒ තුල ඝනව තිබූ පස් අතරින් කාසි කිහිපයක් සොයාගැනීමට මට හැකිවිය. විනෝදාංශයක් ලෙස කාසි එකතු කිරීමේ යෙදීසිටි මාහට අනර්ඝ වස්තූන් වූ සත භාගයේ කාසියක්ද එක්දහස් හත්සීය පනස් ගනන් වර්ෂ යොදා තිබූ වීඕසී කාසියක්ද හිමිවිය. අන්තිමේදී ඉතිරි වූයේ අභිරහස පමණි.

"ඔය බාල මුත්ත කියන්නෙ අපේ මුත්තගෙ ඇවැස්ස මස්සිනා.... අපේ මුත්ත වගේම හොඳ යන්තර මන්තර ගුරුකං දන්න කෙනෙක්.... දෙන්නම මන්තර ඉගනගත්තෙ අපේ මී මුත්තගෙන්.... මී මුත්තගෙ නංගිගෙ පුතා තමයි ඔය බාල මුත්ත.... අපේ මුත්ත වගේ නෙවේ බාල මුත්ත ටිකක් නාහෙට නාහන කෙනෙක්ලු..... නිකංම තරහ යනවලු..... එයා තරුණ කාලෙ අම්මයි තාත්තයි මැරිල තියනව.... ඊට පස්සෙ තනියම තමයි අන්න අර ඉසව්වෙ තිබුන ගෙදර ඉඳල තියෙන්නෙ..... "

***********************************************************

කටු මැටි බිත්ති වලින් සාදා තිබූ නිවසක් ඉදිරිපිට මිදුලේ වාඩිවී බුලත් විටක් සපමින් සිටින මිනිසෙකි. බුලත් සැපීමෙන් රක්ත වර්ණ වූ කටද ඇඟ පුරා රෝමයෙන් පිරි සිරුරද ඔහුගේ පෙනුමට එක්කලේ මරුමුස් පෙනුමකි. උරහිසෙහි මස් ගොබයට පහලින් වූ බාහුව තදව වෙලාගත් හුයකින්අමුණා ඇති සුරයකි. ඇඳ සිටි සරමෙහි ඉන ලඟින් මතුවී පෙනෙන පිහිය පුවක් කැපීමට පමණත් නොව ඕනෑම කටයුත්තකට සූදානමිනි. සෙවිලි කල පොල් අතු දිරා යමින් ඇති වහලයද කලෙකින් ගොම මැටි නොදුටු ගෙබිමද තනිකඩ පිරිමියෙකුගේ නිවස මේ යයි කියාපායි.

එක්වරම ඔහුගේ පිටුපසින් මතුවන්නේ තරුණියකි. රෙද්ද සහ සැට්ටයෙන් සැරසී බුලත් විටක් සපමින් පැමිණි අැගේ අතේ පන් මල්ලකි.

"බාලයියේ මෙන්න එදා ගෙනිච්ච හාල් ටිකේ හිලව්ව...." පන් මල්ල ඔහු දෙසට පාමින් අැය පැවසුවාය.

"උඹමනේ ගත්තෙ.... උඹම තියපං....." තරුණිය ගනනකට නොගත් ඔහු පැවසීය.

"හා මෙන්න එහෙනං...." හාල් මල්ල පිල මත තබා ඈ යන්නට හැරුනාය.

"පිල උඩ තිබිල නෙවේනෙ උඹ ඕක ගත්තෙ....."

තම ඇවැස්ස මස්සිනාගේ කවට බස් හමුවේ බොරු නෝක්කාඩුවක් මවාගත් ඈ මල්ල රැගෙන ගෙතුලට පියමැන්නාය. එහෙත් ඇයට ඉන් පිට වීමට නොහැකි වූයේ තම මස්සිනාගේ පැමිණීම හේතුවෙනි. ඔහුගේ ආලිංගනයට අවනත විම හැර විකල්පයක් ඇයට නොවීය.

************************************************************

"බාල මුත්ත ආත්ත එක්ක වැඩිකල් පවුල් කන්න උනේ නෑ.... මිනිහ කේන්තිකාරය.... පොඩ්ඩ බැරිවෙනකොට ආත්තට ගහනව.... හේතුවක් නැතුවත් ගහනව.... ඔන්න හොද්දක් හැදුවොත් ලුනු වැඩියි කියනව.... නැත්තං මදි කියනව.... ඔන්න දවසක් ඔයවගේ සුළු දේකට බාල මුත්ත ආත්තට ගහල ආත්ත මැරුන! අපේ මුත්තට කියල තියනව එන්න කියල..... පරණ ණයක් බේරන්න..... නමුත් කවුරුවත් මුත්තට යන්න දීල නෑ..... මොකද තුවක්කුවත් කොටාගෙන තමයි බාල මුත්ත ඉඳල තියෙන්නෙ.... දෙන්නගෙ පරණ තරහකුත් තිබිල තියනව..... හවස් වෙනකල් බලං හිටපු බාල මුත්ත තුවක්කුව ඔලුවට පත්තු කරගෙන තියනව..... ඒ දෙන්න වලදාල තියෙන්නෙ මෙතන..... බාල මුත්ත වැටිල තිබුන තැන තමයි මේ පෙට්ටියෙ දාපු කාසි ටික තිබිල තියෙන්නෙ..... මිනී දෙක වල දාන්න හදන වෙලාවෙ අපේ මුත්ත අර පෙට්ටියත් වලට විසි කරල තියනව.... අපේ තාත්ත තමයි අ‍පි පොඩිකාලෙ කිව්වෙ මෙතනටයි පෙට්ටිය දැම්මෙ කියල.... පොඩි ගානක්නෙ..... මෙතන වැස්සට හේදිලා තියනව. ඒකයි මෙච්චර උඩින් මේක අහුවෙන්න ඇත්තෙ"

පියා කතාව අවසන් කලේය. පසු දිනෙක ඇටසැකිලි දෙක කොහේදෝ තැනක වලදැමූ බවද මතකයේ ඇත. බාල මුත්තාගේත් ආත්තාගේත් ශෝකාන්තය මෙන්ම කාසි කිහිපයක්ද මා ලඟ ඉතිරිව ඇත.