අපි වෙනුවෙන් නොව තොපි වෙනුවෙන් වත්.........

මේ දිනවල හොරු ඇල්ලීම පිළිබඳ කතා බොහෝය. හිටපු ජනාධිපතිවරයා ගිය ගිය තැන කනිපින්දම් කියන්නේ හොරු ඇල්ලීමේ නාමයෙන් තමන්ගේ පවුලේ සාමාජිකයන්ගෙන් සහ අඹ යාළුවන්ගෙන් පලිගන්නා බවයි. හිටපු ජනාධිපතිවරයාගේ පාලන කාලය තුල ඔහු තම දේශපාලන ප්‍රතිවාදීන්ට සැලකූ ආකාරය මේ වනවිට අමතක වී ඇතැයි අපට සිතිය හැකිය. පෙර පැවති පාලකයන්ට සාපේක්ෂව මහින්දගේ පාලන කාලය තුල කැපීපෙනුන දුර්දාන්ත ලක්ෂණ තුනක් හඳුනාගත හැකිය. එකක් පවුල් පාලනයයි. මින් පෙර පවුල් පාලන අවස්ථා ඕනෑ තරම් පැවතියද එය උපරිම තත්වයට පත්වූයේ මහින්දගේ කාලයේදීය. දෙවැන්න දූෂණයයි. සංවර්ධනයේ නාමයෙන්, පසුගිය වසර නවය තුල සිදුවූ දූෂණයන් තරම් දූෂණ ප්‍රමාණයක් මෙතෙක් කිසිදු ආණ්ඩුවකින් දැකගත නොහැක්කක් විය.

අපේ අවධානයට ලක්වන 'දේශපාලන පලිගැනීම්' තෙවැන්නයි. දේශපාලනයේදී ඔහු අනුගමනය කරන ලද්දේ ප්‍රතිවාදීන් තමන්ගේ ඔඩොක්කුවට බාගැනීමයි. එසේ කල නොහැකි වූවන් හට ජීවිතය අපායක් කිරීමට ඔහු සමත් විය. මෙහි පළමු උදාහරණය සරත් ෆොන්සේකාය. ඒ පිළිබඳ අමුතුවෙන් කතා කිරීම අනවශ්‍යය.
ජනාධිපති මහින්ද මීට ටික කලකට පෙර රැස්වීමකදී අපූරු ප්‍රකාශයක් කලේය. ඒ ඔහුගේ පලිගැනීම් පිළිබඳ විපක්ෂ දේශපාලනඥයන්ගේ විවේචනයකට පිළිතුරු වශයෙනි. එහිදී ඔහු අවඥාවෙන් සඳහන් කලේ විපක්ෂය කුඩා දරුවන් මෙන් හැසිරෙන බවත් දේශපාලනයේදී ඕනෑම දෙයක් බලාපොරොත්තු වියයුතු බවත්ය. දැන් ඔහුගේ ප්‍රකාශය ඔහු කරා පැමිණි විට ඔහුට හැකිවන්නේද 'කියනකොට එහෙමයි කරනකොට මෙහෙමයි' ආකාරයේ හැසිරීමක් පෙන්වීමට පමණි.

මේ අතර තමන්ව අත්අඩංගුවට ගැනීම වලක්වාලීමට හිටපු ආරක්ෂක ලේකම්වරයා ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට ඉදිරිපත් කල පෙත්සමෙන් ඔහුට සහනයක් ලැබී අැති අතර පොලිස් මූල්‍ය අපරාධ කොට්ඨාශ හා ජාතික විධායක සභාව ආදියේ නෛතික තත්වයද අභිියෝගයට ලක්වී ඇත.

මේ වනවිට අප රට පත්වී අැත්තේ 'හොරු ඇල්ලීම' හා 'දේශපාලන පලිගැනීම්' වෙන්කරන සීමාව තියුණුව පරීක්ෂා කරන තත්වයකටය. පොලිස් මූල්‍ය අපරාධ කොට්ඨාශය වැනි විශේෂිත ආයතන පිහිටුවීම හා පාලනය කිරීම ඉතාමත් පරීක්ෂාකාරීව සිදුකල යුත්තකි. එසේ නොවූ විට හොරු සහ දේශපාලන සිරකරුවන් වෙන්කල නොහැකි තත්වයට පත්වන අතර, මාංචු සහිත දෑත් උස්සා පෙන්වමින් 'නෙල්සන් මැන්ඩෙලා රංගනය' විදහා පෙන්වීමට හොරුන්ටද ඉඩ සැලසෙනු ඇත.

රටක සාමාන්‍ය නීතියට පරිබාහිරව ගෙන එන නීති-රෙගුලාසි, අනපනත්.... ආදියත්, නීතිය රැකීමට විශේෂයෙන් පිහිටුවන පොලිස් හෝ හමුදා ඒකක ආදියත් කියාපාන්නේ සාමාන්‍ය නීතිය ක්‍රියාත්මක කරවීමේ ලා අදාල අංශ දක්වන දුර්වලතාවය මිස අන් යමක් නොවේ. අතීතයේ ක්‍රියාත්මක කල 'හදිසි නීතිය', මාධ්‍ය දඩයම වෙනුවෙන්ම ගෙන ආ 'සාපරාධී අපහාස නීතිය' ආදිය මීට හොඳ උදාහරණ වේ. 88-89 කාලයේ ආණ්ඩුවෙන් ඇතිකල ඊනියා 'ආරක්ෂක' කණ්ඩායම් තරගයට මිනීමැරීම් සිදුකල ආකාරය අපට අමතක නැත. මෙවන් නීති-ඒකක තුලින් කිසියම් හෝ අවස්ථාවක 'දඩයම්' සිදුවිය හැකිය. සාමාන්‍ය නීතිය සියල්ලට ඉහලින් වැදගත් වන්නේ එබැවිනි.

ලංකාවේ දේශපාලනය පරීක්ෂා කිරීමේදී එක් ආණ්ඩුවකින් සිදුකරන 'හොඳ' කෙසේ වෙතත් 'නරක' ඉදිරියට ගෙනයාම ඊලඟ ආණ්ඩුව අනිවාර්යෙන් සිදුකරන බැවින් ඉදිරි කාලයේ දේශපාලන පලිගැනීම් සුලභ විය හැකිය. අද සිරගෙවල සිටින්නන් හෙට රජගෙදරට යන විට අද රජගෙදර සිටින්නන් හෙට සිරගෙවල සිටිය හැකිය. මෙයට විසඳුම වන්නේ රටේ නීතිය සැමට එකසේ ක්‍රියාත්මක කිරීම සඳහා සුදුසු වැඩපිලිවෙල සැකසීම පමණි. එවිට පොලීසිය සහ උසාවිය රටේ නීතිය රැකීමට ප්‍රමාණවත් වනු ඇත.

ස්වාධීන කොමිෂන් සභා ඇතුළු, දහනව වන සංශෝධනයෙන් ගෙන ආ ව්‍යවස්ථාව බලාත්මක කරගැනීම රට හමුවේ ඇති මූලික කාර්යක් වන්නේ මෙම තත්වයන් යටතේය. ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය සම්මත කල පමණින් ප්‍රශ්න විස‍ඳෙන්නේ නැත. මූලිකව ව්‍යවස්ථාදායක සභාව පිහිටුවා අනෙකුත් ආයතන වලට නියෝජිතයන් පත්කිරීමට බලකල යුතුය. රටේ ජනතාව තමන්ගේ නිදහස-ස්වාධීනත්වය වෙනුවෙන් කලයුතු බලපෑම, දැනට විපක්ෂයේ සිටින එකසිය ගණනක් වූ පාර්ලිමේන්තු නියෝජිතයන්ද කලයුතුය. ඒ සිරගත වීමෙන් ආරක්ෂා වීමටය. අපට කීමට ඇත්තේ අපේ නිදහස වෙනුවෙන් නොව තොපේ නිදහස වෙනුවෙන් රටේ නීතිය ආරක්ෂා කිරීමට කටයුතු කරපල්ලා යනුවෙන් පමණි.