මගේ අප්සට් ගී විචාර

සමහර සිංදු තියනව කොච්චර සාහිත්‍ය රසයක් තිබුනත් අමුවෙන්ම අදහස ගත්තොත් පට්ට චාටර්. ඒ ගැන ඔන්න අද මගේ අප්සට් ගී විචාරය.
මුසාවාදෙ කැඩෙන සිංදු.
වැඩිම බොරු ගනනක් තියන සිංදුව මොකක්ද කියල ඇහුවොත් ඔයාල දෙන උත්තරේ මොකද්ද?

නෙලුම් මලේ පෙති කඩලා ඔරුව සදාලා
වලාකුලෙන් රුවල් දමාලා........
බාලොලියා මල්නටුවෙන් හබල් ගසාලා
පෙම් ගඟුලේ රැල්ල නඟාලා.......

බලන්න කියන බොරු කන්දරාව! ඕකෙ අනිත් ටිකෙත් තියෙන්නෙ ඔයවගේම බොරු තමයි!

අසාධාරණ යෝජනා.

මෙන්න මේ සිංදුව බලන්න.

මාගේ පැලේ අඳුර නසන්න
හිතෙනවා මනාලියක් ගෙනෙන්න
නිවසේ'දුර එළිය කරන්න
මට විනෝදයෙන් කාලෙ ගෙවන්න

මෙයා හිතං ඉන්නෙ බැඳිල්ල කියන්නෙ ලේසි පාසු කටයුත්තක් කියල. අනේ පවු! අනිත්එක මේවගේ එකෙකුට ලැජ්ජ නැතුව කෙල්ලෙකුට කතාකරන්න පුළුවන්ද?

උපන් රටෙන් අඟලක් නැත මගෙයි කියන්න
මම අසරණයෙකි අතරමං වුන
මේ ඉර හඳ දෙකටත් බැරි විය අඳුර මකන්න
මම තරුවක් වෙමි අහසෙ පාවෙන

ඉන්න තැනක්වත් නැති එකා ගෑනිට කතාකරන්නෙ නිකං අහසෙ ඉන්න වගේ. හැබැයි අන්තිම කෑල්ලෙදි ඌ පොඩ්ඩක් විතර සාධාරණ ටෝක් එකක් දෙනව මෙන්න බලන්න.

රූප රාජිණියො කුමරියො මම හොයන්නෙ නෑ
ඉඩම් කඩම් මම බලන්නෙ නෑ
කුල මල දෑවැදි කිසිවක් මම තකන්නෙ නෑ
කුලවත් ලළනාවක් තාම දැක්කෙ නෑ

මං නං හිතුවෙම දෑවැද්ද එක්ක එලකිරි කෑල්ලක් ඉල්ලයි කියල. හැබැයි තමුන් ගැන පොඩි හරි තක්සේරුවක් මෑන්ට තිබිල තියනව.

මේ සිංදුව අහද්දි මට මතක් උන අනිත් සිංදුව තමයි මේක. අන්න එතනදි නං මෑන් සර්ව සාධාරණයි.

පාරට කිට්ටුව දෙල්ගස මුදුනේ රටවටිනා ලිය දෙල් නෙලනා
අතේ තිබුනු රන් සුලැඟිලි දන්ඩිය අත්තෙන් අත්තට මාරුවෙනා

කෙල්ල කෙලින්ම ගස් නැගල දෙල් කඩන්න පුළුවන් ගෑනි. එහෙව් ගෑනිට කතා කරන්නෙත් ඉස්සෙල්ල වගේ ඉන්න හිටින්න තැනක් නැති නිකමෙක් නෙවේ මෙන්න මේවගේ ඩයල් එකක්,

ඉන්න හිටින්නට ගේදොර ඇත මට සොරබොර වැව් ඉස්මත්තෙ සොඳින්
කන්න අඳින්නට දෙන්නට හැක මට අම්මට බය නැති වෙන්න කියන්.....

කොල්ල වැවක් ලඟ ඉන්න ගොයිතැන් බතක් කරගෙන අම්මත් එක්ක ජීවත්වෙන එකෙක්. ඌ කියන්නෙ අම්මට බය නැතිවෙන්න කියල විතරයි. උන් දෙන්න නං ටක්කෙටම කැපෙනව.

අතාර්කික සිංදු

මේක ඉස්සර කාලෙට හරි ගියාට අදට හරියන්නෙ නැති සිංදුවක්.

රණබිම මැරුනේ සිංහලයෙකු නම්
පපුවේ වෙඩි සලකුණ ඇත්තේ.......
සතුරට ලය දී මිස මැරුනේ නෑ
ලේ පැල්ලම් නෑ පිට පැත්තේ.....

මේකෙන් කියන්නෙ සිංහල සෙබලගෙ තියන නිර්භීත බව කියල අමුතුවෙන් කියන්න ඕන නෑනේ. ඉස්සරහ බලාගෙන යන නිසා පිටේ වෙඩි සලකුණ නෑ කියලයි කියන්නෙ. ඇත්තටම ඒක එහෙමද? නෑ! මේක හරියන්න තිබුන දුටුගැමුණු රජ්ජුරුවන්ගෙ කාලෙ දුණු ඊතලවලින් සෙල්ලම කරද්දි නං. අද කාලෙ ටී පනස්හයේ බුලට් එකක් පපුවට වැදුනොත් පිට පැත්ත ගලවගෙනයි මතුවෙන්නෙ. එහෙම බැලුවම වැඩියෙන් ලේ තියෙන්නෙ පිට පැත්තෙ තමයි. බොරුනං විචාරක මහත්තය කියයි. අනෙක තුවක්කු අරගෙන හිටගෙන ඉස්සරහට යන සිරිතක් අද නෑ නෙව. රණබිම මැරෙන උදවියගෙ කෑලිත් නෑ සමහර වෙලාවට.

අනිත් අප්සට් සිංදුව තමයි
පිදුරු සෙවිකල පැල්පතේ ඇති සාමෙ නැත මහ මන්දිරේ....
ටිකිරි හසරැලි බොලඳ සිතුවිලි මෙහි තිබේ හොඳ ආදරේ....

හැබැයි සිසිර සේනාරත්න මහත්තය මෙහෙම කිව්වට, හැන්දෑවට දෙකක් දාගෙන ඇවිල්ල ගෑනිට ළමයින්ට නෙලන එවුන් වැඩියෙන්ම ඉන්නෙ පිදුරු ගෙවල්වලම තමයි. අනිත්එක මහ මන්දිර වල සාමෙ නෑ කියන්නෙ කොහොමද! කොටින්ම ගෙදර, පිදුරුද මහ මන්දිරද කියනඑක සාමෙට බලපෑමක් ඇත්තෙම නෑ. අනෙක මේ සිංදුවෙන් කියන සුන්දර ගම්මාන අද බොහොම අඩුයි.

අදට එපමණය. මේ, අධික රාජකාරී හේතුවෙන් මේ මාසයට ලියවෙන පළමු සහ අන්තිම ලිපියයි. ඔබේ ලිපි කියවීමට නොලැබීම දුකකි. නව වසරේදී හමුවෙමු!