වාරණය සහ තෝරාගැනීම

පසුගිය සතියේ ජනමාධ්‍ය සහ බ්ලොග් අවකාශයේ පුවත් අතුරින් මගේ අවධානයට ලක්වූ කරුණු තුනක් විය. පළමුවැන්න ෆේස්බුක් ගිණුමට බැරවූ (පළමු)තරුණියගේ දිවි නසාගැනීමත් ඒ පිළිබඳ සමාජ කතිකාවන්ය. දෙවැන්න දුම්වැටි පැකට්ටුවේ රූපමය අවවාද ඇතුලත් කලයුතු යයි පාර්ලිමේන්තුවේ සම්මත කිරීමයි. තෙවැන්න ඊනියා ගව ඝාතනයට එරෙහිව සිංහල රාවය අන්තවාදීන් සිදුකල විරෝධතාවය අතර ඇතිවූ කලහයයි. මේ සිදුවීම් සියල්ලම එකිනෙක බැඳුනු සිදුවීම් නොවුවද, සිද්ධීන් වල ඇතුලාන්තය විස්තර කිරීමට එක් පොදු විෂයක් යොදාගතහැකිය.

ලෝකයේ කුමන හෝ සමාජ කණ්ඩායමක් වේවා ආරම්භයේ සිට මේ දක්වා පැමිණ ඇත්තේ ඒ ඒ කාලයන්හි සිදුවන පරිවර්තනයන්ට යටත් වෙමිනි. පරිවර්තනයන් දරාගත නොහැකි වූවන් විනාශවීම හෝ ඔවුන්ගේ බලපෑමේ දිශාවට සමාජය අපගමනය සිදුවීම අනිවාර්ය අංගයකි. අද ඇතිවී තිබෙන තත්වයටද මේ න්‍යාය වලංගුය.

1. ෆේස්බුක් සහ දිවි නසාගැනීම්.
ෆේස්බුක් වේවා ජංගම දුරකතන වේවා පරිගණක යන්ත්‍ර වේවා මේ සියල්ලක්ම නූතනත්වයේ නිර්මාණයන්ය. මෙකී නිර්මාණයන් නිසා ලෝකය ඉතා කුඩා තැනක් බවට පත්වී ඇත. අංශක එකසීය අසූවකින් වෙනස් වන, ලෝකයේ එහා පැත්තේ සිදුවන දෙයක් වුවද මොහොතකින් දැනගැනීමට තරම් දියුණු වී ඇත. දියුණු වී ඇත්තේ තාක්ෂණය පමණක් නොවේ. භෞතික දියුණුව සමඟ අත්වැලි බැඳගත් ප්‍රතිපත්තීමය කරුණු කාරණා වලින්ද ලෝකය පොහොසත්ය. උදාහරණයක් ලෙස 88-89 කාලයේ මෙරට සිදුවූ මානව හිමිකම් කඩවීම් වලට වඩා සමහර විට ඊට වඩා ප්‍රමාණයෙන් කුඩා නමුත් දැන් සිදුවන මානව හිමිකම් කඩවීම් සම්බන්ධයෙන් ලෝකයේ ප්‍රතිචාර වලින් සිතාගත හැකිය.

2. දුම්වැටි සහ ගැසට් පත්‍රය.
දුම්වැටි පැකට්ටුවේ රූපමය අවවාද අසූවක් පමණ යෙදීම අනිවාර්ය කරමින් ගැසට් නිවේදනය පාර්ලිමේන්තුවේ සම්මත විය. (විධායක ජනාධිපති ධූරයේ වාර දෙකේ සීමාව ඉවත් කිරීමත් ස්වාධීන කොමිෂන් සභා අහෝසි කිරීමත් යන ව්‍යවස්ථාමය කරුණු සංශෝධනය කිරීම පවා මීට වඩා පහසු වීම විශාලතම සරදමයි). මීට කලින් සම්මත කරගත් චිත්‍රපට ටෙලිනාට්‍ය ආදී නිර්මාණයන්හි විකාශන අවස්ථාවේ මෙවන් අවවාද තිරයට දැමීම හෝ එවන් දර්ශන ඉවත් කිරීමද මීට සමානය.

3. සිංහල රාවය විසින් සිදුකල උද්ඝෝෂණයේ අරමුණ (ඔවුන් කියන ආකාරයට) රට තුල ගව ඝාතනය වැලැක්වීමයි. තහනමටයි. ඊට හේතු ලෙස යම් යම් මතවාද ඉදිරිපත් කරයි. විරෝධීන්ට පහර දෙයි... එ් පිළිබඳ අමුතුවෙන් කතා කිරීම අනවශ්‍යය.

මූලික ප්‍රශ්නය
ඉහත විස්තර කල ගැටළු තුන මෙන්ම සමාජීය ගැටළු බොහොමයකට ඇත්තේ එක් මූලික සාධකයකි-ගැටළුවකි. එනම් කාලානුරූපව සිදුවන වෙනස්කම් වලට මුහුණදීමේදී සමාජයක් ලෙස අප දක්වන දුර්වලතාවයයි. යාවත්කාලින නොවිමයි. තාක්ෂණයේ දියුණුව හිණිපෙත්තට නඟිමින් සිටියදීත් මානසික වශයෙන් අප උත්සාහ කරන්නේ ගල් යුගයේ භාවිතා කල ශිල්පක්‍රම තවමත් පවත්වා ගැනීමටය.

මා සිතන ආකාරයට පාසල් ළමයින් සම්බන්ධයෙන් අප කටයුතු කරන ආකාරය සම්පූර්ණයෙන්ම කණපිට පෙරලිය යුතුය. උදාහරණයක් ලෙස පාසල් ළමයෙකු ජංගම දුරකතනයක් පාවිච්චි කිරීමේ වැරැද්ද කුමක්ද? සංකීර්ණ දින කාලසටහනක් අනුව හැසිරීම සිදුකලයුතු දරුවෙකුහට ජංගම දුරකතන භාවිතය තහනම් කිරීම තරම් විහිළුවක් තවත් නැත. පාසල් ළමුන් සම්බන්ධයෙන් දැනට අනුගමනය කරන දඬුවම් කිරෟමේ ක්‍රමවේදයද එසේමය. බොහෝ රටවල ශාරීරික දඬුවම් දීම ඉවත් කර ඇති කලෙක ලංකාවේ තව දුරටත් එය පවත්වාගැනීමට උත්සාහ කරන ලෙස ඉල්ලා උද්ඝෝෂණයක යෙදෙන විදුහල්පතිවරුන් පිරිසක් ඊයේ දුටුවෙමි.

දුම්වැටි හෝ ශරීරයට හානිදායක දෑ සම්බන්ධයෙන්ද අනුගමනය කලයුත්ත එයයි. දුම්වැටි සහ අනෙකුත් මත්ද්‍රව්‍ය භාවිතා කිරීමේන් සිදුවන හානිය සම්බන්ධව නොදන්නා පිරිසක් අතීතයේ සිටින්නට ඇත. නමුත් මේ වනවිට අතේ ඇති දුම්වැටියේ-මත්පැන් වීදුරුවේ ඇති හානිදායක බව නොදන්නා කෙනෙකු ඇතැයි සිතිය නොහැක. ඔවුන් සඳහා රූපවාහිනියේ කොටුදැමීම හෝ දුම්වැටි කවරයේ රූප දැමීම කිසිසේත්ම ඵලදායී ක්‍රියාවක් නොවේ. අනෙක් කරුණුද මේ අයුරින් විස්තර කලහැකිය.

මේ සියවස අයත් වන්නේ වාරණයට නොව විවෘතභාවයටය, තෝරා දීමට නොව තෝරා ගැනීමටය, තමාට ඇවැසිවන්නේ කුමක්දැයි තෝරා ගැනීමට තරම් බුද්ධියක් ඇත්වුන්ටය.