මහ මැතිවරණයට අමුඩ ගැසීම

අප සිටින්නේ පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයක් ආසන්නයේය. විසිවැනි සංශෝධනය සම්මත වීම හෝ නොවීම ගැන කිසිවක් අනුමාන කල නොහැකි වුවත් දැන් ඇත්තේ මහ මැතිවරණයක් නොපවත්වා සිටිය නොහැකි තත්වයක්ය. මෙවර මැතිවරණ ප්‍රතිපලය ගැන අනාවැකි කීමට කල් වැඩි වුවත් ස්ථිර ලෙස කිවහැක්ක වන්නේ අතිශයින් උනුසුම් මැතිවරණයක් අප ඉදිරියේ ඇති බවය. දශකයකට වැඩි කාලයක් තිස්සේ පරාජිතයන්ව සිටි එක්සත් ජාතික පක්ෂය ජනාධිපතිවරණයේදී පොදු අපේක්ෂකයා ජයග්‍රහනය කරවීමත් සමඟ ජයග්‍රාහී තත්වයකට පත්වීම හා සුළුතර මන්ත්‍රී සංඛ්‍යාව අතැතිව ආණ්ඩුව පිහිටුවීම මඟින් ශක්තිමත් තත්වයකට පත්ව ඇත. මෛත්‍රිපාල සිරිසේන මහතා ශ්‍රීලනිපයේ නායකත්වයට පත්වීමත් මැතිවරණයට ඉදිරිපත් වීමේ මහින්ද රාජපක්ෂ මහතාගේ අපේක්ෂාවත් නිසා අනෙක් පාර්ශවයන්ද ශක්තිමත්ය. එබැවින් මහ මැතිවරණය ජනාධිපතිවරණයටත් වඩා තියුණු මුහුණුවරක් ගැනීම අපේක්ෂා කල හැකිය.

දහ නව වැනි සංශෝධනය බලාත්මක කිරීම හා විසිවැනි සංශෝධනය ක්‍රියාත්මක කිරීමට ලැබෙන හැකියාව හෝ නොහැකියාව මත මැතිවරණයේ තත්වය වෙනස් විය හැකි වුවද මේ මැතිවරණයේදී ද මෙතෙක් පැවති මැතිවරණයන්ගෙන් විශාල අපගමනයක් බලාපොරොත්තු විය නොහැකිය. ඒ අනුව මෙය පොරොන්දු දේශපාලනය මූලික කරගත් සාමාන්‍ය මැතිවරණයකි.

මැතිවරණය පවත්වන්නේ කුමන ආකාරයෙන් වුවද පුරවැසියන් ලෙස අපට වඩා වැදගත් වන්නේ මැතිවරණයෙන් පසු පත්වන ආණ්ඩුවේ ක්‍රියා කලාපයයි. ජනතා නියෝජිතයන් ලෙස කවුරුන් පත්වුවත් පොරොන්දු වලින් ලිස්සා යාම ආගන්තුක අත්දැකීමක් නොවන නමුත් මැතිවරණය වෙනුවෙන් රටේ ජනතාවට පැවරී අැති කාර්යභාරය විශාලය. මේ පිළිබඳව කල්පනා කිරීමේදී අතීත මැතිවරණ ආශ්‍රිතව කලහැකි අධ්‍යයනයන් දැන් පවතින තත්වය හමුවේ කුමක් කල යුතුදැයි තේරුම්ගැනීමට වැදගත්ය.

එක්දහස් නවසීය හැත්තෑ හතේ මැතිවරණ සමයේ ජනතාවගේ ප්‍රධාන ඉල්ලීම වූයේ රට තුල වූ භාණ්ඩ හිඟයට විසඳුමයි. සමඟි පෙරමුණු ආණ්ඩුව විසින් ක්‍රියාත්මක කල සංවෘත ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති නිසා හෙම්බත්ව සිටි ජනතා ඉල්ලීම ඉටුකිරීමට ජේආර් ජයවර්ධන මහතා ක්‍රියා කලේය. ඉන්පසු අනූ හතර මැතිවරණයේදී මූලික වූයේ සාමයයි. චන්ද්‍රිකා මැතිණිය බලයට පැමිණි විගස උතුරේදී එල්ටීටීඊය සමඟ යහපත් සම්බන්ධතාවයක් ගොඩනඟාගැනීමට උත්සාහ දැරූ අතර දකුණේදී ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී දේශපාලනයට පැමිණියේය. (උතුරේදී චන්ද්‍රිකා මැතිනිය අසාර්ථක වීම වෙනම කාරණාවකි). චන්ද්‍රිකා මැතිනියගේ පාලන කාලය අවසන් වනවිට කරලියට පැමිණියේ සාමය සහ ආර්ථිකය වැනි කාරණාවන්ය. පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයෙන් බලය දිනාගැනීමට සමත් වූ රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාද සාම ගිවිසුම හා ලිබරල් ආර්ථික ප්‍රතිපත්ති ක්‍රියාත්මක කිරීම මඟින් ජනතා ඉල්ලීම් ඉටුකිරීමට උත්සාහ කලේය. එහි අවසාන ප්‍රතිපලය වූයේ රනිලුත් රනිල්ගේ සාමයත් දෙකම කුණු කූඩයට යැවීමට ජනතාව කටයුතු කිරීමෙනි. රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාව පරාජය කරමින් බලයට පත්වූ මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා යුද්ධය අවසන් කිරීමත් සමඟ එතෙක් ජනතාව බලාපොරොත්තු වූ සාමය උදාවිය.

දශක තුනකට ආසන්න කාලයක් පැවති ප්‍රධාන ඉල්ලීම වූ යුද්ධය අවසන් වීමත් සමඟ එතෙක් යටගොස් තිබූ අපේක්ෂාවන් මතුපිටට පැමිණෙන්නට විය. සංවර්ධනය, දූෂණ නතරකිරීම, ව්‍යවස්ථාවේ අඩුලුහුඬුකම් ආදිය ගැන අවධානය වර්ධනය වූ අතර එහි කූටප්‍රාප්තිය වූයේ යුධ වීරයා වූ මහින්ද මහතා පරාජය වී මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතා නායකත්වයට පත්වීමයි.

මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතාගේ ජයග්‍රහණය අනෙක් නායකයන්ගේ ජයග්‍රහණ වලට වඩා සුවිශේෂීය. පක්ෂයකින් නායකයකු පත්වන සාම්ප්‍රදායික ක්‍රමයෙන් බාහිරව පොදු අපේක්ෂකයෙකු ලෙස රටේ නායකයා පත්වීම සිදුවන්නේ ප්‍රථම වතාවටය. වැදගත්ම කරුණ වන්නේ පක්ෂ දේශපාලනයට බාහිර පුද්ගලයන් වූ මාදුළුවාවේ සෝභිත හිමි, ආචාර්ය නිර්මාල් රංජිත් වැන්නවුන්ගේ‍ මූලිකත්වයෙන් පිහිටවූ සිවිල් සංවිධානවල ජවය ශක්තිමත් නායකයකු පරාජය කිරීමට මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතාට ලැබීමයි. මෛත්‍රීපාල සිරිසේන මහතාගේ මාස කිහිපයක පාලන කාලය තුල ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය, වංචා විමර්ශනය වැනි කාරණා ඉටුකිරීමට උත්සාහ දැරීම ආදියෙන් පෙනෙන්නේ පාලන බලය ලබාගන්නා අයවලුන් ජනතා ඉල්ලීම් වලට යම් හෝ ආකාරයක අනුකූලතාවයක් දැක්වීමට සිදුවන බවයි.

පාර්ලිමේන්තු මැතිවරණයක් ආසන්න මේ මොහොතේ ජනතා ක්‍රියාකාරීත්වය වැදගත් වන්නේ එබැවිනි. ජනාධිපතිවරණයෙන් පසු නිද්‍රාවට වැටී සිටින නිර් දේශපාලනික කොටස් යලි අවදිවිය යුතුය. ඇනහිට ඇති ව්‍යවස්ථා සංශෝධන ක්‍රියාත්මක කරවීමට බලපෑම් කලයුතුය. රටට වැදගත් යෝජනා සකස් කර දේශපාලන පක්ෂ වලටත්, පක්ෂ නායකයන්ටත්, ඡන්ද අපේක්ෂකයන්ටත් ඉදිරිපත් කල යුතුය. කුඩුකාරයන්, එතනෝල් මුදලාලිලා, හොරුන් එලවා දමා වඩා යහපත් ජනතා නියෝජිතයන් පත්කිරීමට ඡන්ද දායකයන් කටයුතු කල යුතුය.

මහමැතිවරණය හමුවේ පුරවැසි වගකීම්.
-අජිත් පැරකුම්(W3Lanka)