වසන්තයා IV හාහා එකක් මචං......

ගුවන් තොටුපලේ සහ වරායේ සේවය කරන මගේ මිත්‍රයෙක් ඉන්නව. (ඔහුගේ තනතුරු නාමය හරියටම මතක නෑ, ක්ලියරින් ඔෆිසර් හරි ඒ වගේ මොකක් හරි නමක්) අපි දෙන්නා දවසක් ඔහුගේ වාහනයේ යද්දි කෝල් එකක් එනව එයාට.

"හා හා එකක්ද? හරි හරි මං බලන්නං... නම එවපං"

කෝල් එක ඇහුවම මට හොල්මං.... මම යාළුවගෙන් ඇහුව "මොකද්ද හාහා එකක් කියන්නෙ?" කියල. එයා කියන විදියට කවුරුහරි කෙනෙක් එනව රට යන්න. එයාගෙ වැඩ ටික ඔක්කොම හරි. නමුත් හිතට මදිනෙ. මදිපාඩුවට දන්න කියන කෙනෙක් හොයාගෙන ගිහිල්ල එයාගෙ ඊනියා සහයෝගයත් ලබාගන්නව. තමන්ගෙ හිතවතා ඩියුටි ඕෆ් නම් මේ වැඩේ පවරනව යාළුවෙකුට. වැඩරාජකාරි එක්ක යාළුවන්ට කරදර කරන්නත් බෑනෙ. "ඔන්න මගේ අහවලා එනව... එයාගෙ විස්තර බලල පොඩ්ඩක් හිත හදල යවපං" කියන ඩියුටිය තමයි මේ "හා හා එකක්" කියල කියන්නෙ. මේ වගේ හාහා ඩියුටි සෑහෙන ප්‍රමාණයක් දවසකට ලැබෙනව.

මේ සීන්එක මතක්වුනේ ඊයෙ නෝන එයාගෙ ස්ටාෆ් එකේ කෙනෙකුට ගත්ත කෝල් එකක් මතක්වෙලා. නෝනගෙ යාළුවෙකුගෙ කවුදෝ කෙනෙක් ඔපරේෂන් එකකට මුහුණදෙන්න සූදානමින් ඉඳල තියනව. ඒ ලෙඩා ගැන පොඩ්ඩක් බලන්න කියල එවලේ ඩියුටි ඉන්න කෙනෙකුට කතාකරල කියනව මම අහගෙන.

"හා හා එකක්ද?" මම ඇහුව.

"මොකද්ද හා හා එකක් කියන්නෙ?" නෝනලා ඩැඩේ කලාට වචනෙ පාවිච්චි කරන පාටක් පේන්න නෑ වගේ.

කලාතුරකින් මටත් මේ වගේ හාහා ඩියුටි සෙට්වෙනව.

"මචං.... මම ඉන්නෙ උඹලගෙ ලයිසන් කවුන්ටරේ ලඟ.... වාහනේ ලයිසන් කරගන්න ආව.... පොඩ්ඩක් බලපං...."

එහෙම කිව්වම අපට තියෙන්නෙ ලඟට ගිහිල්ල ලියකියවිලි පරීක්ෂා කරල "ඔක්කොම හරි මචං.... ලයිසන්එක ගන්න පුළුවන්" කියල පිටට තට්ටුවක් දාල එන්න. පොලිසිය, ඉස්පිරිතාල වගේ තැන්වල මේක තදට යනව.

මේක මහලොකු සීන් එකක් නොවුනට හාහා එක ඇතුලෙ ති‍ය‍ෙන්නෙ ආයතනගත අවුලක් වගේම සමාජීය අවුලක්. එක පැත්තකින් ආයතනයකට ගිහිල්ල සේවාව ලබාගන්න සේවාදායකයා සතු ධෛර්ය අඩුකම පිළිබඳ අවුලක්. අනිත් පැත්තට, දන්නා හඳුණන කෙනෙක් නැතුව රාජකාරියක් කරගන්න බෑ කියන මට්ටමට ආයතනයක් පත්වීම පිළිබඳ අවුලක්.