එක් වැලන්ටයින් කතාවක්.

හිරු අංශන අනූවටත් වඩා මඳක් ගෙවා දමා ඇති වෙලාවකි. දුහුවිල්ලෙන් හා වාහන දුමින් පිරීගිය ජනාකීර්ණ නගරයක ප්‍රධාන මාවතක ඇවිදයන තරුණයෙකි. දුහුවිලි බැඳීගිය සුදු කමිසයත් සුදු පැහැයට හැරෙමින් ඇති ඩෙනිම් කලිසමත් ඔහුගේ "තත්වය" මනින මිම්මක් වැනිය. මාර්ගය අයිනේ එක් ස්ථානයක නැවතුන හේ යම් අයෙකුගේ පැමිණීමක් බලාපොරොත්තුවෙන් මෙන් සිටී. ඔහුට ලතවන්නට අවකාශ නොවීය, තරුණියක් පැමිණියේය.

"පරක්කු උනාද?"

"නෑ මම ආව විතරයි"

"වරුව නිවාඩු ගත්තෙත් බොහොම අමාරුවෙන්. ඕඩර් එකක් ඇවිල්ල බොසා යකා වගේ.... වැලන්ටයින්එකට නිවාඩු ගන්නවද කියල ඇහුව. මං කිව්ව හස්බන් කොළඹ එනව කියල උවමනාවකට..... එයාටත් ඕන්නැති දෙයක් නෑ..... මොකද උනේ ලයිසන් ගත්තද?"

"නැහැ! තව දවස් දෙකක්වත් එන්න වෙයි. දන්නැද්ද ආණ්ඩුවෙ වැඩ!"

"හ්ම්..... දැං මොකද කරන්නෙ? කෑම කාල ෆිල්ම් එකක්වත් බලමුද?"

"යං"

අතේ එල්ලීගත් තරුණියත් රැගෙන ඔහු ඇවිද යන්නට විය.


* * * * * * * * * * * * * * * ** * * * * ** * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

"පරක්කුයි අනේ. ඉඩ තියනවද දන්නෑ?"

"අපොයි ඇති! කවුද මේ දවස්වල චිත්‍රපටි බලන්නෙ"

"ඒවුනාට අද වැලන්ටයින් නේ! පිරිල ඇති පංතියන කෙල්ලො කොල්ලන්ගෙං..... මතක නැද්ද ඒ කාලෙ අපි..... " ඇය සිනාසෙන්න‍ට විය. ඒ සමඟ ඔහුද එක්විය.

තරුණයා මුදල් නෝට්ටුව අයකැමි වෙත දිගුකලා පමණි....

"බොක්ස් නං ඉවරයි,.... බැල්කනි විතරයි තියෙන්නෙ"

හරි! දෙන්න.

* * * * * * * * * * * * * * * ** * * * * ** * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

"හ්ම්. දැං ඉන්න තැනත් හොයාගනිමු"

"ඇන්ටිට කිව්වද අද එන්නෙ නෑ කියල?"

"ඔව්. අද අනූ එන්නෙත් නෑ. ඒකිගෙ කොල්ල එනව"

ඔවුන් තුන්රෝද රිය නැවතුම්පලක් අසලට ලඟාවිය.

"මල්ලී, කොහාටද යන්නෙ?"

"රූම්ස් දෙන තැනකට යං. ටිකක් ගාන අඩු තැනක්"

* * * * * * * * * * * * * * * ** * * * * ** * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

"ම්...... රූම්ස් ඔක්කොම බුකින් මල්ලී. අද වැලන්ටයින්නේ!"

නැවතත් තුන්රෝද රියටය.

"වෙන තැනකට යමු අයියේ"

* * * * * * * * * * * * * * * ** * * * * ** * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

"නවතින්න නං බෑ මල්ලී. පැයකට දෙකකට නං දෙන්න පුළුවන්..... අපිට බිස්නස් එකක් කරගන්න තියන දවස අදනේ....."

"අද හැමතැනම ඔයවගේ තමයි. නයිට් එකට නං සෑහෙන ගානක් ‍ගෙවන්න වෙයි"

* * * * * * * * * * * * * * * ** * * * * ** * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

පැයකට අධික වෙහෙසවීමකින් පසු ඔවුන් අපේක්ෂා භංගත්වයට පත්වී සිටියහ.

"මේ වැඩේ හරියන්නෙ නෑ. ඔයා බෝඩිමට යන්න. මම අමිලයගෙ බෝඩිමට යන්නං....."

ඇයගේ මුහුණේ ඇත්තේ ශෝකාකූල පෙනුමකි.

"ෂික් මේ වැලන්ටයින්!