සරත් සහ සහෝදරයෝ, ෆොන්සේකා, රනිල් සහ අරාජිකත්වයේ අභියෝගය.

ජනාධිපතිවරණ අපේක්ෂකයෙකු ලෙස ජනාධිපතිවරයාට තෙවැනි වරටත් ඉදිරිපත් වීමට නොහැකි යයි සරත් එන් සිල්වා මහතාගේ තර්කය මේ දිනවල කතාබහට ලක්වන්නකි. තර්කය ඉදිරිපත් කරන සරත් එන් සිල්වා යනු හිටපු අගවිනිසුරු වීම තර්කය තවත් තීව්‍ර කරන්නකි. මූලිකවම ඔහු, තමා ඉදිරිපත් කරන තර්කයට පදනම් කරගන්නේ "ඕනෑම නීතියක් ඉදිරියට බලපැවැත්වෙන බවත් අතීතයට බලපෑමක් සිදුවීමට නම් එය විශේෂයෙන් ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයට ඇතුලත් කලයුතුය" යන්නය. දහ අටවැනි සංශෝධනය ඉදිරිපත් කරන මොහොත වනවිටත් ජනාධිපතිවරයා නැවත පත්වීමට ඉල්ලීම සඳහා නුසුදුස්සෙක්ව සිටි අතර, උක්ත සංශෝධනයේදී ඔහු නැවත පත්කිරීමේ විධිිධානයක් විශේෂයෙන් ඇතුලත් කර නොමැති බැවින් ඔහු නුසුදුස්සෙක් බව හිටපු අගවිනිසුරු වරයාගේ තර්කයයි.

මීට ප්‍රතිවිරුද්ධ පාර්ශවයෙන් ශක්තිමත් තර්කයක් ඉදිරිපත් වූයේ අධිනීතීඥ ගෝමීන් දයාසිරි වෙතිනි. ඔහුගේ තර්කය පදනම් වන්නේ කරුණු දෙකක් මතය.
1. නීතියක් බලපැවැත්වෙන්නේ අවස්ථාව මතය. ඒ අනුව ජනාධිපතිවරයා තෙවැනි වතාවට තෝරා පත් කරගැනීමට නියමිත අවස්ථාවේදී (එනම් මේ සටහන ලියන මොහොතේ සිට ජනාධිපතිවරයාගේ ධූර කාලය නිල වශයෙන් අවසන් වන 2016 අදාල දිනය දක්වා ඕනෑම වේලාවක) මුලින් තිබූ බාධකය(දෙවතාවක් පත්වීම) ඉවත්ව ඇති නිසා ජනාධිපතිවරණයට ඉදිරිපත් වීමට හැකිය.

මෙම තර්කයේ වලංගු භාවය පෙන්වීමට අතීත පූර්වාදර්ශයක්ද ගෝමීන් දයාසිරි මහතා ඉදිරිපත් කරයි. එනම් කාන්තාවන්ට ඡන්ද බලය නොතිබූ සමයේ, ඡන්දය ප්‍රකාශ කිරීමට නොසුදුසුව සිටි සියළු කාන්තාවන්ට, පනතක් මඟින් ඡන්ද බලය හිමිවිය. එහෙත් ඒ වනවිට වයස සම්පූර්ණ කල කාන්තාවන්ට ඡන්දය ප්‍රකාශ කිරීම සඳහා සඳහා අතීතයට බලපවත්වන විශේෂ විධිවිදානයක් අවශ්‍ය නොවීම ඔහු දක්වයි.

2. ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ 92 වැනි ව්‍යවස්ථාවෙන් දැක්වෙන්නේ ජනාධිපතිවරයා වශෙයන් තෝරාපත් කර ගැනීමට නුසුදුසුකම්ය. ඒ මෙසේය,

(අ) වයස අවුරුදු තිහ (30) සම්පූර්ණ කර නොසිටීම;
(ආ) 91 වැනි ව්‍යවස්ථාවේ (1) වැනි අනුව්‍යවස්ථාවේ (ඈ), (ඉ), (ඊ) හෝ (උ) ඡේද යටෙත් පාර්ලිෙම්න්තු මන්තීවරයකු ලෙස තෝරා පත් කර ගැනීමට නුසුදුස්සකු වීම;
*[(ඇ) ඉවත් කරන ලදී.]
(ඈ) 38 වැනි ව්‍යවස්ථාවේ (2) වැනි අනුව්‍යවස්ථාවේ (ඉ) ඡේද‍යේ විධිවිධාන යටෙත් ජනාධිපති ධුරෙයන් ඉවත් කරනු ලැබ සිටීම, යන නුසුදුසුකම්වලින් කවර වූ හෝ නුසුදුසුකමකට යටත්ව සිටී නම් මිස, ජනාධිපතිවරයා වශෙයන් තෝරා පත් කර ගනු ලැබීමට සුදුස්සෙක් වන්නේය.

මෙහිදී (ඇ) යටතේ කලින් තිබූ "දෙවතාවක් තොරාගැනීම" යන්න ඉවත් කර ඇති බැවින් තෙවැනි වාරය සඳහා ඉල්ලීමට බාධාවක් නැත.

මේ අනුව දෙපැත්තේ ඇති තර්කවල වලංගුභාවය බේරාගත යුත්තේ අධිකරණයට යාමෙනි, වඩාත් නිවැරදිව කිවහොත් ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට යාමෙනි. අධිකරණයේ වත්මන් තත්වය අනුව තීරණය කලින්ම නිගමනය කිරීම අපහසු නොවේ. මතුව ඇති අර්බුධය ඒ ආකාරය වුවද කතා කිරීමට සූදානම් වූ මාතෘකාව එය නොවේ.

මේ දිනවල ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ සරත් එන් සිල්වා සමඟ රට පුරා යමින් සිටියි. ඒ උක්ත නීතිය පිළිබඳ දේශන පවත්වමිනි. නීතිය කුමක් වුවත් අවසානයේ තීන්දුව ලැබෙන්නේ කවුරුන්ට වාසිදායකවද යන්න ජවිපෙ නොදන්නවා විය නොහැකිය. එසේ නම් නීති තර්කයක් ගැන කතා කරමින් රටපුරා යාමේ ප්‍රයෝජනය කුමක්ද? මහින්ද රාජපක්ෂ මහතා තෙවැනිවර ජනාධිපතිවරණයට තරග කරන්නේ නම් ජවිපෙ තරග නොකරන කතාවක්ද එහෙන් මෙහෙන් ඇසේ. ෆොන්සේකා මහතාද සිටින්නේ මෙම මතයේය. පෙරටුගාමී සමාජවාදීන්ගේ පැත්තෙන් කුමාර් ගුණරත්නම්ද තරග කිරීමට සූදානමින් සිටින කසුකුසුවක් ඇසේ. සෝභිත හිමියන් තමන්ව පොදු අපේක්ෂකයා යැයි කියා නොකියා වැඩසිටී. රනිල්ද ජනාධිපති සිහිනයේ කිමිදී සිටියි. මේ කලයුත්ත වෙනුවට නොකලයුත්ත කරන අරාජික කාලයයි. පොදු අපේක්ෂක කතා යට ගොස් ඒ මදිවාට විධායකයද අවුලක් නැති යයි කියන තැනට ඇවිත්ය. දෙන දෙයක් කාබී මහින්ද‍ට කතිරය ගසන්නට අපටද සිතුනොත් පුදුමයක් නැත!