සේවාදායක තෘප්තිය, හොඳ වර්ගයේ තල කැරලි සහ කිතුල් පැණි

කාලෙකින් කතන්දරයක් කියන්න බැරිවුන නිසා මෙන්න ඒකට අවස්තාව.
ඔන්න ලඟදි දවසක අපේ කාර්යාලෙට ආව උසස් නිලධාරීන් වීමට පුහුණු වෙන තරග විභාගයකින් පාස්වුන කස්ටියක්. සාමාන්‍යයෙන් මේ වගේ උදවිය කාලෙන් කාලෙට එනව පුහුණුවට. මේගොල්ලට තියන පුහුණුවෙ එක අංගයක් තමයි සේවා දායකයන් ගැන හෙවිල්ලෙන් ඉඳීම. ඒ කියන්නෙ ආයතනයේ එක එක අංශ වලට තමුන්ගෙ වැඩ කරගන්න එන ජනතාවගෙ තෘප්තිය-මේකට කියන්නෙ සේවාලාභී තෘප්තිය කියල, එහෙම නැතුව එක එක ගොඩ වෙදකං වලින් ගන්න තෘප්තිය නෙවේ- ගැන පොඩ්ඩක් විමසිල්ලෙන් සිටීම.
ඔන්න දවසක් මේ නෝන-මහත්වරු සෙට් එක ෆෝම් කොල ටිකකුත් අරගෙන ගියා අපේ ඉඩම් අංශයට. මේ කිව්ව ෆෝම් එක එක්තරා විදියක ප්‍රශ්න පත්තරයක්. ප්‍රශ්න හතලිහක් පනහක් තිබුන. ඉතිං ඉඩම් අංශයට ආපු කස්ටමර්ලට මේ ප්‍රශ්නපත්තර බෙදල කිව්ව යන්න කලින් මේක පුරවල දෙන්න කියල.
සාමාන්‍යයෙන් අපේ කාර්යාලෙ තියන පලාත වගේ දුෂ්කර පලාත්වල කාර්යාල වලට එන බොහොමයක් මිනිස්සුන්ට ෆෝම් එකක් පුරවගන්නවත් තේරුමක් නෑ. අනිත් කාරණය තමයි මේ වැඩ කරගන්න එන්නෙ දැනුවත්භාවයෙන් අඩු උදවිය. ඒකටත් හේතුවක් තියනව. උදාහරණයක් විදියට රස්සාවක් කරන කෙනෙකුට තමුන්ගෙ උප්පැන්න සහතිකයක් ගන්න ඕනවුනා කියල හිතමු. ඉතිං එයා නිවාඩු දාල ඒ වැඩේට එන්නෙ නෑ. තමුන්ගෙ අම්ම හරි තාත්ත හරි තමයි එවන්නෙ. මේ කේස්එක නිසා තත්වය දරුණු වෙන හැටි තේරෙනවනේ. මේ වගේ දේට එන මනුස්සයො තමන්ගෙ අයදුම්පත්‍රය පුරවාගන්නෙ කාර්යාලෙම කාටහරි කියල, නැත්තං ඒ වැඩේටම ආපු කෙනෙක් ලවා.
ආයෙත් කතාවට ආවොත්, ඉඩම් අංශෙට ආපු වයසක මනුස්සයට ලැබුනනේ මේ වගේ ප්‍රශ්න කොලයක්. එයා ඒක අරගෙන ආව මගේ ලඟට.

“මහත්තය මේක පුරවල දෙන්නකෝ...... මගේ ඇස් පේන්නෙත් නෑ” මම බැලූකොට මේක අපේ හරි වැරදි හොයන්න ගහපු ප්‍රශ්න පත්තරයක් නෙව. මම එයාට ඒක පැහැදිලි කලා.

“ම්..... මේක තියෙන්නෙ ඔහේල මේ කාර්යාලෙට ඇවිල්ල වැඩක් කරගත්තම හරි වැඩේ කෙරුනෙ නැත්තං ඒ ගැන ඔහේගෙ හිතේ තියන දේවල් කියන්න. ඒක මම පුරවල හරියන්නෙ නෑනේ”

“ඒ උනාට මහත්තය මට තේරෙන්නෙ නෑ ඕව. අඩුගානෙ මට කියන්න මේක පුරවන හැටි”

ඔන්න මම කියවන්න පටන් ගත්ත.
“මෙම කාර්යාලයේ උපකරණ භාවිතය ගැන ඔබේ අදහස කුමක්ද? ඒ, ඉතා අසතුටුදාටකයි බී අසතුටුදායකයි සී තරමක් හොඳයි ඩී හොඳයි ඊ ඉතා හොඳයි.............”

මංතුමා කල්පනා කලා මේ ප්‍රශ්නෙ ගැන, “හෑ! කාර්යාලෙ තියන උපකරණ ගැන මේ මනුස්සය දන්නෙ කොහොමද? මුන්ට පිස්සු!”
මේ වැඩේ හරියන එකක් නෙවේ. මම ඊට පස්සෙ ඇහුව මොකටද ආවෙ? අපු වැඩේ කෙරුනද? ඒකට දවස් කීයක් ආවද කියල.
බැලින්නං මොකද්දෝ ලේසිපාසු නැති ඉඩම් කේස් එකකට මෙයා ඇවිල්ල තියෙන්නෙ. දවස් දහයක් විතර ඇවිල්ලත් තියනව. ඒ වගේම තව දවස් ගානක් එන්නත් තියනව කේස් එකේ බරපතලකමට. අන්තිමට මම ප්‍රශ්න පත්තරේ ආපිට දීපු කෙනාටම දෙන්න කිව්ව. මේ වගේ දෙයක් කරද්දි ටිකක් දැනුම තේරුම ඇති කෙනෙකුට දෙන්න ඕන. නැත්තං වැඩේ මුළුමනින්ම අසාර්ථකයි.

*************************************************************************

මේ තවත් කතාවක්. ඔන්න සේවාදායකයන්ගේ තෘප්තිය පිලිබඳ පුහුණුවකට ගියා කාර්යාලෙක එක්තරා නිලධාරිණියක්. මේ පුහුණුවෙදි උගන්නන්නෙ මිනිස්සුන්ට යහපත් ආකාරයට සලකන්නෙ කොහොමද කියන කාරණාව. සේවා දායකයා කරන්න බැරි දෙයක් කරල දෙන්න කියල ඉල්ලීමක් කලත් කාරුණිකව ඉල්ලීම ප්‍රථික්ෂේප කරන්නෙ කොහොමද වගේ කාරණා තමයි ඉගනගත්තෙ.
ඔන්න සතියක විතර ට්‍රේනින්එක අවසානයේ අර නෝන වැඩට ආව. එයා හිතාගෙන ආවෙ තමුන් ඉගනගත්ත දේවල් ප්‍රායෝගිකව අත්හදා බලන්න. ඔන්න එනව සේවා දායකයෙක්, නෝන ටක් ගාල එයා පිලිඅරගෙන වාඩිවෙන්න කියල බලෙන්ම ඉස්සරහ තිබුන පුටුවෙ වාඩිකලා. සේවා දායකය මොනවදෝ කියන්න හැදුවත් නෝනගෙ කාරුණික වචන ඔහුගේ චචන අභිබවාගියා. නෝනගෙ දිග වාක්‍ය කිහිපයකට පස්සෙ සේවා දායකයට පුළුවන් උනා තමුන්ගෙ කටටත් අවස්තාව ගන්න.

“නෝන මම ආවෙ..... හොඳ තළ කැරලි තියනව ගන්නවද?...... හොඳ කිතුල්පැණිත් තියනව,.....කලවං නෑ,....... කාල බලල ගන්න පුළුවන් නෝන.........”

බැලින්නං මේ හාදය බඩු විකුණන කෙනෙක්! මේවගේ උදවිය අපේ කාර්යාල වලට එනව ඕන තරම්. අපරාදෙ නෝනගෙ කාරුණික වදන් ටික!