විශ්ව විද්‍යාලයේ සිදුකල ටවල්, ටොයිලට්-බකට්, ටූත්පේස් උද්ඝෝෂණය.

මේ දිනවල රූපවාහිණී ප්‍රවෘත්ති විකාශයෙන් සැලකියයුතු කාල පරාසයක් අල්ලාගෙන ඇත්තේ විශ්ව විද්‍යාල ශිෂ්‍යයන්, කථිකාචාර්යවරුන්-උපකුලපතිවරුන් සහ ගණනක් නොදන්නා සංඛාවක් සිටින අධ්‍යාපන ඇමතිවරුන්ය-නියෝජ්‍ය ඇමතිවරුන්ය. ශිෂ්‍ය වර්ජන වල නිමක් නොමැති අතර පොලිස් පහරදීම්වල සිට පංති තහනම් කිරීම් දක්වා ප්‍රවෘත්තිද නිමක් නැත. අප විශ්ව විද්‍යාල සමයේදී අයත් වූයේ ස්වාධීන ශිෂ්‍ය කණ්ඩායමකට බැවින්දෝ සාමාන්‍ය මට්ටමේ වර්ජන මිස මහා පරිමාණ උද්ඝෝෂණ වලට සහභාගී විමට අවස්ථාවක් නොලැබුනේය. මේ අතරින් එක් අපූරු සහ සාර්ථක උද්ඝෝෂණයක් දැනුදු මතකයේ ඇත. මේ එහි කතාන්දරයයි.

මගේ මතකය නිවැරදි නම් එවකට අප සිටියේ දෙවන වසරේය. නැවතී සිටියේ මාතර එළියකන්ද නේවාසිකාගාරයේය. "විශ්වයේ ඇති නිදහස්ම ස්ථානය" යැයි අන්වර්ථ නාම ලැබූ මෙහි, උද්ඝෝෂණයකට මගපෑදු හේතුව වූයේ "ජල" ප්‍රශ්නයකි. බීමට ගැනීමේ පටන් ශරීරකෘත්‍යයේ අවසානය පියවර දක්වා නේවාසිකාගාරයේ ජල අවශ්‍යතාවය සපුරාගැනුනේ එහි එක් පසෙකින් ඇති ලිද මගිනි. මෙයට සවිකල මෝටරයක් මගින් ඉහල ඇති විශාල ටැංකියකට එකතුවූ ජලය නල පද්ධතිය ඔස්සේ විවිධ ස්ථානවලට බෙදාහැරිණි. වතුර මෝටරය විටින්විට අක්‍රිය වීමත් ලිද ඉතා අපිරිසිදු තත්වයට පත්වීමත් පිළිබද විශ්වවිද්‍යාල පාලකයන්ට කොතෙකුත් දැනුම්දීම් කලද නිසි පියවර නොගැනිණි.

දිනක් උදෑසන නේවාසිකාගාරයේ සිටි සියළුම ශිෂ්‍යයින් එක්රැස්වී ප්‍රශ්නයට විසදුමක් ලෙස උද්ඝෝෂණ මාවත තෝරාගැනිණි. උදෑසන රැස්වූ ශිෂ්‍යයින් තම රාත්‍රී ඇදුම පිටින්ම, සබන් තුවා දත්බුරුසු සහ වැසිකිළි බාල්දි ආදිය රැගෙන කිලෝමීටර දෙකක් පමණ දුරින් පිහිටි රුහුණ විශ්ව විද්‍යාලය කරා පයින්ම ගමන් ආරම්භ කලේය. වෙනදාට දැක පුරුදු විශ්වවිද්‍යාල ශිෂ්‍යයන් "අමුතු ඇදුමින් සැරසී" යන අයුරු ගම් වැසියන් මෙන්ම බස්රථ රියදුරන්ද බලා සිටියේ හාස්‍යජනක මුහුණු වලින් යුතුවය. පෙර සැලසුම් කල පරිදිම අප පෙරවරු අට පමණ වනවිට විශ්ව විද්‍යාලයේ ප්‍රධාන ගේට්ටුව කරා පැමිණ, ගේට්ටුවෙන් ඇතුල් පැත්තට වන්නට බිම හිදගත්තේ උදය කාලයේ රැකියාවට පැමිණෙන කාර්ය මණ්ඩලයට බාධා වන අයුරිණි. සමහරුන් සිටියේ බිම වැතිරීය. සේවය සදහා පැමිණි විශ්ව විද්‍යාල කාර්ය මණ්ඩලයේ පිරිස ගේට්ටුව අසලට පැමිණියද, ගේට්ටුව අවහිර වනසේ එකට එක යාවී සිටි ශිෂ්‍යයන් පාගාදමමින් මිස ඇතුළුවීමට නොහැකිවිය. උද්ඝෝෂණයේ සාර්ථකත්වය රැදී තිබුනේද සේවක මණ්ඩලයට රාජකාරිය සදහා යාමට නොහැකි වුවහොත් පමණි. ඉතා සුළු පිරිසක් කෙසේ හෝ රාජකාරියට යම්හයි සිතා කම්බි වැටවල් අතරින් රිංගා ගියද බහුතරයක් සේවකයක්ගේ මතය වූයේ මෙය ශිෂ්‍යයන්ගේ සාධාරණ උද්ඝෝෂණයක් බැවින් බලහත්කාරයෙන් සේවයට යාමේ අවශ්‍යතාවයක් නොමැති බවයි. මේ අතර රැගෙන ආ දත්බෙහෙත් බුරුසු වලට දමාගත් අප එම ස්ථානයේ සිටම දත්මැදීමට පටන්ගත් අතර සමහර ශිෂ්‍යයන් ඒ ස්ථානවල මුත්‍රාකිරීමටද ලැහැස්ති විය.:D. විශ්වවිද්‍යාල භූමියේ පිහිටි කාන්තා නේවාසිකාගාරයේ සිටි සහෝදරියන්ද අපේ සහයට උද්ඝෝෂණයට පැමිණ බිම හිදගත් පසු ඒ හරහා ගමන් කිරීම උගහට විය.

ටික වේලාවකට පසුව පැමිණි පාලකයන් සමග ඇතිකරගත් වාග් සංග්‍රාම වලින් අනතුරුව, ප්‍රශ්නයට එදිනම විසදුම් ලබා ගැනීමට අප සමත් වූවත් සහෝදර ශිෂ්‍යන් දෙදෙනෙකුහට පන්ති තහනමක් පැනවීමට තරම් පාලකයන් සැහැසි විය.