මම කක්කවා, ඔයා කක්කවාද? (රවි අයියගෙ කතා අවසාන කොටස)

ඕනවට වැඩිය කෑවොත් අතිරසත් තිත්ත වෙනව කියල කතාවක් තියනවනේ. ඔන්න රවි අයියගෙ කතා සෙට්එක අවසන් කරන්න කියලයි හදන්නෙ. මේ අවුරුදු කාලෙ නේ. කියන්න යන කතා තුනම රවි අයියට සිද්ධවුනේ අවුරුදු කාලෙ.

රවි අයිය කියන්නෙ කොයි වෙලාවෙත් බඹර වගේ ඉන්න මණුස්සයනේ. එක අවුරුද්දක් දවසක යාලුවො සෙට් එකත් එක්ක වෙල්දෙනියකට ගිහිල්ල සෙට් උනා. පමණ ඉක්මවා අනුමත වෙච්ච නිසා කස්ටියම එක එක විකාර. මේ අතරෙ ඈතින් පොලිස් ජීප්එක එනව දැක්ක. එන පොට හොදනැතිවග දැනගත්ත යාලුවො ටික "මෙතනින් මාරුවෙමු කියන යෝජනාව" ගෙනාව. ඒත් රවි අයිය ඒ වෙනකොටත් හිටියෙ "පොලීසියට සතපහකට බය නැති" මට්ටමක. එයාගෙ උත්තරේ උනේ "උඔලට ඕනනං පලයල්ල, මම ඉන්නව. පොලීසියෙ එවුන් මොනව කරන්නද" කියනඑන. යාලුවන්ටත් හෙන අවුල! රවී දාල යන්නත් බෑ, පොලීසියට අහුවෙන්නත් බෑ. අන්තිමට පොලීසිය කිට්ටුවට එනකං ඉදල යාලුවො පැනල ගියා. රවි අයිය පොලිසියට අහුවුනා. ජිප් එකට දාගත්ත. බලනකොට ඕඅයිසී මහත්තයත් ඇවිල්ල. විස්තර අහල බැලුවම රජයේ සේවකයනේ, උසාවි දාන්න හිතිලත් නෑ. ඒගමන ඇවිල්ල රවි අයියලගෙ ගෙදර ලගට. ඕඅයිසී මහත්තයත කිව්වලු ගෙදර ඉන්න හැමෝටම එන්න කියල, අම්මයි නංගියි මල්ලියි ආවලු.

ඕඅයිසී මහත්තය: මේ කවුද?
අම්ම: පුතා මහත්තයෝ.....
ඕඅයිසී මහත්තය: එහෙමද! පුතා නදේට ගහල ඉන්නෙ, ගෙට අරගෙන දෙහි බෑයක් ඔලුවෙ ගාන්න. එතකොට හරියයි.

ඔන්න ඔහොමයි ඕඅයිසී මහත්තය රවී අයියව අම්මට භාර කලේ.

දෙවනි එකත් පොලිස් කේස් එකක්ම තමයි. මුල්ටික ඉස්සෙල්ල කතාවෙ වගේමයි. පොලීසිය පාටිය තිබුන තැනට ආව. සුපුරුදු විදියට රවි අයිය විතරයි හිටියෙ. කතාව මේවිදියටයි ගිහිං කියෙන්නෙ,
ඕඅයිසී මහත්තය: තමාගෙ නම මොකක්ද?
රවි අයිය: සෙනරත්... (රවි අයියගෙ ස'නේම් එක සෙනරත්)
රාලහාමි කෙනෙක්: සර්..., මෙයාට වරෙන්තුවක් තියනව.....
ඕඅයිසී මහත්තය: එහෙමද..... එහෙනං යං පොලිසියට!
රවි අයිය: මට වරෙන්තුවක් නෑ.... මම ...... කාර්යාලෙ වැඩ කරන්නෙ.
රාලහාමි: නෑ සර් මෙයාට වරෙන්තුවක් තියනව.
කරුමෙ කියන්නෙ වරෙන්තුවක් තියන සෙනරත් කෙනෙකුත් ඒ පැත්තෙ ඉදල තියනව. ඒ නිසා රවි අයියට ජිප් එකට නගින්න උනා. පොලිස් කූඩුවෙ ටික වෙලාවක් ඉන්නකොට රවි අයිය දන්න කියන රාලහාමි කෙනෙක් ඇවිල්ල, විස්තර හොයල බලල වෙච්ච වැරදීම ගැන ඕඅයිසී මහත්තයට කියල. ඊට පස්සෙ රවි අයියට යන්න කියල. කොහොම උනත් රවි අයිය ගෙදර ගියේ නෑ. ගියේ ඕඅයිසී මහත්තය ලගට,

රවි අයිය: සර්, මම කූඩුවෙ දැම්මට කමක් නෑ,.... ඒත් මම අවුරුද්දට ගත්ත අලුත්ම ටී ෂර්ට් එක ඔයාල ගත්තනේ.... මට ඒක ඕන.
ඕඅයිසී මහත්තය: නෑ නෑ අපි ගත්තෙ නෑ.... ඔයා ෂර්ට් එකක් නැතුවනේ ආවෙ!
රවි අයිය: සර්, අවුරුදු දවස්වල ජරා වැඩ කරන්න එපා..... මම මේක කියනව ඒඑස්පී මහත්තයටත්.
ඕඅයිසී මහත්තය:(රාලහාමි කෙනෙකුට කතා කරමින්) මෙයාගෙ ෂර්ට් එක ගත්තද?
රාලහාමි: නෑ සර්.... මෙයා ලග ෂර්ට් එකක් තිබුනෙ නෑ.....
රවි අයිය: මොකද නැත්තෙ ෂර්ට් එක ඇදගෙන හිටියෙ නැති උනාට ඒක කරේ දාගෙනනෙ මම ජිප් එකට නැග්ගෙ!

අපේ මෑන්ගෙන් බේරෙන්න බැරි තැන රාලහාමි කෙනෙකුගෙ අලුත්ම ටී ෂර්ට් එකක් රවි අයියට ලැබිල. ඒත් එතනිනුත් ප්‍රශ්නෙ අවසන් වෙලා නෑ. ඊට පස්සෙ රවි අයියගෙන් තවත් ඉල්ලීමක්,
රවි අයිය: සර්, මගේ අතේ සල්ලිත් නෑ, ගෙදර යන්නෙ කොහොමද?
ඕඅයිසී මහත්තය:(රාලහාමි කෙනෙකුට කතා කරමින්) මෙන්න මෙයා හිටපු තැනටම ගෙනිහිංදාන්න.
ප්‍රශ්න ඔක්කොම ඉවරයි. රාලහාමිගෙ බයික්එකේ පිටිපස්සෙ වාඩිවෙලා රවි අයිය කලින් හිටිය තැනට ඇවිල්ල. ඊට පස්සෙ දැක්කදේ රවි අයිය මට කිව්වෙ මෙහෙමයි,
"මල්ලී මම අරූගෙ ටීෂර්ට් එක ඇදගෙන එනකොට අපේ ගෙදරට හැරෙන තැන අන්දර ටැටේ තියනව මගේ ටී ෂර්ට් එක"

අන්තිම කතාව සිද්ධ උනේ හරියටම ගිය අවුරුද්ද දවසේ. මාත් ඒ වෙලාවෙ හිටිය. අපි අවුරුදු දවසෙ සෙට්වෙලා කතාබහ කරමින් ඉන්න අතරේ කෑම කන වෙලාවත් පහුවුනා. ඊට ටිකකට පස්සෙ රවි අයියට මැසේජ් එකක් ආව. ඊට පස්සෙ කෝල් එකකුත් ගත්ත. කෝල් එකට පස්සෙ රවි අයිය නන්ස්ටොප් හිනාවෙනව.

මම: මොකද බං උනේ?
රවි: බලපංකො මේ මැසේජ් එක. ...... එවල තියෙන්නෙ. (ඒ කියන්නෙ රවි අයිය පනින කොටුවක්)මැසේජ් එක බැලුවම මම හොල්මං,
මම: මොකද්ද බං මේ තියෙන්නෙ? මම කක්කවා, ඔයා කක්කවාද? එහෙම නේද මේ තියෙන්නෙ?
ඇත්තටම තිබුනෙ එහෙමයි,
MAMA KAKKAWA. OYA KAKKAWADA? (මම කක්කවා, ඔයා කක්කවාද?)
රවී: ඒක තමයි බං මටත් තේරුනේ නෑ, මම කෝල් එකක් ගත්ත, ඒකි කියල තියෙන්නෙ මම කේක් කෑව, ඔයා කේක් කෑවද? කියල :P

කොහොම උනත් පැය භාගයකින් විතර හිනාව සම්පූර්ණයෙන්ම නවත්වාගන්න මට පුළුවන් උනා.