අනාවැකි, ජෝක්, ඔට්ටු සමඟ ක්‍රිකට් කතා.

ඔන්න ආයෙත් හුඟ දෙනෙකුට ක්‍රිකට් උන හැදිල. ආසියාවෙ ශූරයො වෙන්න කිට්ටුව මාත් මැච් බලන්න පටන් ගත්ත. මේ ක්‍රිකට් ගැන.

WC T20 කාටද?

පහුගිය දවසක බ්ලොග් එක මතක් වෙච්ච අපේ බුවා වර්ල්ඩ් කප් එක ගැන දාල තිබුන. බුවාගෙ ෆේවරිට් ටීම් එක දකුණු අප්‍රිකාව. මගේ නං ටිකක් වෙනස්. පහුගිය දවස්වල තිබුන තරග දිහා බැලුවම මගේ ලිස්ට් එකේ ඉන්නව ටීම් තුනක්. ඕස්ට්‍රේලියාව, ලංකාව සහ කොදෙව්!

බුවාගෙ ලිස්ට් එකේ උඩම ඉන්න දකුණු අප්‍රිකාව එයාලගෙ රටේදි 2-0කට පරද්දපු ඕස්ට්‍රේලියාව මේ වෙනකොට ඉන්න තත්වය බොහෝම හොඳයි. විශේෂයෙන්ම ඩේවිඩ් වෝනර්, ෂේන් වොට්සන් වගේ ප්‍රහාරකයන් ලකුණු අතර ඉඳීම සෑහෙන්න වාසියක්. පන්දු යවන්නනුත් ඒ වගේම හොඳයි. ඔක්කෝටමත් වැඩිය ඕස්ට්‍රේලියාව මේ වෙනකොට පිට පිට තරගාවලි කිහිපයක් ජය ලබල ඉඳීම අනෙක් හේතුව. ජයග්‍රහනය කියන දේ පුරුද්දක් උනාට පස්සෙ එ් වගේ ටීම් එකක් පරද්දන්නත් එවැනිම කණ්ඩායමක් ඕන වෙනව. පරදින්න ගත්තමත් එහෙම තමයි.

මගේ ලිස්ට් එකේ ඉන්න අනිත් ටීම් එක තමයි කොදෙව්වො. කොදෙව්වන්ගෙ තියන විශේෂත්වය තමයි විස්සයි විස්ස තරග වලට ඔවුන්ගෙ තියන ගැලපීම. මේක අහම්බයක්. දුර්වල තත්වයක හිටිය කොදෙව් කණ්ඩායම විස්සයි විස්ස ලෝක ශූරයන් වීමට හේතුව තමයි මේ ගැලපීම. හරියට දුර දිවීමට කෙන්යාව, නැත්තං කෙටි දුර දිවීමට කළු ජාතිකයන්ගේ තියන දක්ෂතාවය වගේ එකක් තමයි පන්දුවාර විස්සක කෙටි තරග කොදෙව්වන්ට ගැලපීම. එක් පිතිකරුවෙකුගේ දක්ෂතාවයෙන් තරගයක් දිනන්න පුළුවන් ක්‍රීඩාවක් වෙච්ච 20යි 20 තරග වලට කදිමට ගැලපෙන පිතිකරුවන් හතරපස් දෙනෙක්ම කොදෙව්වන්ට ඉන්නව. දඟ පන්දු යවන්නන් දෙදෙනාත් මේ වෙනකොට ඉන්නෙ හොඳම රිද්මයක.

අපේ කට්ටිය
ලංකාව ගැනත් තියෙන්නෙ සෑහෙන්න ලොකු බලාපොරොත්තුවක්. මාස දෙකක් විතර බංගලිදේශෙ වාසය කරපු නිසාත් ජයග්‍රාහී රිද්මයක ඉන්න නිසාත් තත්වය එච්චර නරක නෑ. නමුත් ආසියානු කුසලානය දිනල ලංකාවට ආවට පස්සෙ සිදුවෙච්ච දේවල් නිසා ටීම් එකේ ඔලු හැඩගැහිල තියෙන්නෙ මොන විදියටද කියල කියන්න බෑ. මගේ අදහස නං කුසලානය අරගෙන ලංකාවට පැමිණෙන්න අවශ්‍යතාවයක් තිබුනෙ නෑ. එහේම ඉඳල ලෝක කුසලානයටත් සහභාගී උනානං හොඳයි. අන්තිමට මහින්දානන්ද වගේ මීහරකෙකුගෙ දෝශාරෝපනයට ලක්වෙලා ලෝක කුසලානයකට යන්න සිදුවීම රටේ අවාසනාවක්. කොහොමත් එක දිනුමකට පස්සෙ ඒ දිනුමේ "පිට අයිතිකාරයන්" නිසා අපේ රටට අහිමි වෙන "ඊලඟ දිනුම්" සංඛ්‍යාව අනන්තයි අප්‍රමානයි.

විනිශ්චය
මගේ හැඟීමේ හැටියට ලෝක කුසලානයක් වගේ වැදගත් හැම තරගාවලියකටම විනිසුරු තීරණ අභියෝගයට ලක් කිරීමේ අවස්ථාව දෙන්න ඕන. ඒ වගේම තාක්ෂණය පැත්තෙන් "සාධාරණය ඉටුකරන්න" තියන හෑම අවස්ථාවත්ම ගන්න ඕන. මොකද අපි එන්නෙ සාධාරණ තරගයක් බලන්න මිසක් අම්පයර්ලගෙ උජාරුව බලන්න නෙවේ. විනිසුරු තීරණ අභියෝගයට ලක් කිරීමේ ක්‍රමයේ බරපතල වැරැද්දක් මම දැක්ක. කඩුල්ල මුවා කිරීමේ වරද අභියෝගයට ලක් කලාම ඒ තීන්දුව දෙන්න යොදාගන්න එක සාධකයක් තමයි පිටියේ විනිසුරුගේ තීරණය උනේ මොකක්ද කියන එක. ඒක තනිකරම විකාරයක්. ලෝක මට්ටමේ විහිළුවක්. හරියට පහල උසාවියක දුන්න තීන්දුවක් ඉහල උසාවියකින් අභියෝගයට ලක් කලාම පහලින් දුන්න තීරණය මත පදනම්ව තීන්දු දීම වගේ. මේක සාමාන්‍යයෙන් මූලික නීති (ස්වභාවික නීති) මූලධර්මයන්ට පටහැනියි. නමුත් කවුරුවත් ‍මේ ගැන කතා කරනව දැකල නෑ.

ඔට්ටු ඇල්ලීම සහ සතුටින් සිටීමේ මග
මේක බුකිකරුවන්ගෙ ඔට්ටු ගැන නෙවේ. අපේ පොඩි පොඩි ඔට්ටු අල්ලන්නන් ඉන්නවනේ. අන්න එයාල ගැන. ගියපාර එක්දින ලෝක කුසලානය දවසෙ අපේ බුදු ෆිට් රාලහාමි කෙනෙක් වෙච්ච "රාලහාමි මල්ලි" ඔට්ටුවක් ඇල්ලුව. ගාන දාහයි. (ගල් බෝගලේට ගාන). ඔට්ටුව ඇල්ලුවෙත් එසේ මෙසේ පොරක් එක්ක නෙවේ අපේ සෑම් අයිය එක්ක. සෑම් අයිය කිව්වෙ ලංකාව දිනනව කියල. මල්ලි කිව්වෙ පරදිනව කියල. අන්තිමට සෑම් දාහක් පරාදයි. ඒක එච්චර වැදගත් කාරණයක් නොවුනත් ඔට්ටුව අල්ලන්නෙ මොන පැත්තටද කියල මල්ලි තීරණය කරපු විදිය වැදගත්.

"ලංකාව දිනන්නනෙ අපිට ඕන... මම අල්ලනව ලංකාව පරදිනව කියල... ලංකාව පැරදුනොත් මට සල්ලි එනව... ලංකාව දිනුවොත් සල්ලි පැරදුනත් දිනුංනේ....." අන්න ඒකයි දිනුවත් පැරදුනත් සතුටින් ඉන්න පුළුවන් ඔට්ටු ඇල්ලීම. සෑම් කලේ මේකෙ අනිත් පැත්ත. දිනුවත් පරාදයි පැරදුනත් පරාදයි.
ඉස්සර ඔට්ටු ගැන කතාකරන්න පටන්ගත්ත කාලෙ ජෝක් එකක් තමයි මේ.

"අද මැච්එක නේ?"
"කවුද දිනන්නෙ?"
"ලංකාව දිනන්නෙ?"
"අල්ලමුද ඔට්ටුවක්?"
"හා.... අසූ ගනං වල මියන්ඩාඩ්ල ඉම්රාන් ඛාන්ල උඹලගෙ ගෙවල් පැත්තෙ ඇවිල්ල වගේ"