මහ රෑ පැමිණි අමුත්තා

දඩබඩාස්.....!

එකපාරටම ඇහිච්ච සද්දෙන් මම ගැස්සිලා ඇහැරුනා. මොකද්ද ඒ සද්දෙ? ජනේලෙන් එහා පැත්තෙ, එලියෙ සද්දයක් වෙන්න ඕන. නැත්තං සීලිමට නැගපු කලවැද්දෙක් වෙන්න ඕන. නිදි විකාරෙන් වගේ මට කල්පනාවුනා.
ආයෙත් සද්දයක් ඇහුන ලඟින්ම වගේ. මොකද්දෝ දෙයක් බිමින් තියන සද්දයක්. හීනයක්වත් පේනවද? මම මගේ අත කෙනිත්තුව. නෑ! මේ ඉන්නෙ මමමයි.
මොන මගුලක්ද? නෝනයි දරුවයි හිටිය නං බය වෙන්නත් පුළුවන්. මම ඔලුව උස්සල බලල මොකුත් පේන්න නැති තැන නිදාගත්ත. යන්තං විනාඩියක් යන්න ඇති. මොකද්දෝ හුරුපුරුදු මියුසික් එකක් ලඟින්ම වගේ ඇහෙන්න ගත්ත.
මොන %$$ද! හොල්මනක්වත්ද? නෝනත් නැති එකේ එනව නං එන්න තියෙන්නෙ මෝහිනී විතරයි. මේ වෙලාවට නං මෝහිනී උනත් කමක් නෑ කියල හිතනකොටම මට හිනාවක් ආව.
හපොයි! නෝන දැනගත්තොත් සුං! කල්පනාව බිඳගෙනම සද්දයක් ආව.

"මල්ලී......."

ගැඹුරු පිරිමි කටහඬක්! වටපිට බැලුවත් මොකෙක්වත් පේන්න නෑ. දැං නං බඩු ෂුවර්..... ආයෙ දෙකක් නෑ.... එක්කෝ මහසෝන නැත්තං ඔඩ්ඩි මස්සිනා.....

මගේ ඇඟ හීතල වේගෙන යනව මට දැනුන. හොල්මන් නෑ කියල බ්ලොග් වල කමෙන්ටු කොටාපුව මට මතක් උනා.... සමහර විට කවුරු නමුත් හොල්මනකට මල පැනල හොයාගෙන ආවද මංද! කොහොම උනත් පුරුෂ ධෛර්ය ඕන වෙන්නෙ මේ වෙලාවටයි. තප්පර ගනනාවක් ඇතුලත ගිගාබයිට් ගානක දේවල් ඔලුවෙ මැවිල නැතිවෙලා ගියා. ඒත් එක්කම අමුත්ත ආයෙත් කතා කලා.

"මල්ලී....."

"ඇයි අයියේ....?"

"මල්ලී මට පොඩි උදව්වක් කරන්න මල්ලී....." ගැඹුරු කටහඬක්. ඒ කටහ‍ෙඬේ තිබුන අමුතුම ලස්සනක්. මොකද්දෝ හුරුපුරුදු ගතියකුත් ගෑවිලා තිබුන.... ඇඳඋඩ වාඩිවෙලා කලුවරට හුරු වෙලා තිබුන ඇස් කරකැව්වත් කිසිම කෙනෙක් පේන් හිටියෙ නෑ. අන්තිමට මගේ සීමාව ඉක්මවා ගියා. කොහොම උනත් මේ සෙල්ලම දැං හොඳටම ඇති.

"කවුද ඕයි තමුසෙ!"

"මල්ලී මල්ලිට මාව අඳුරන්න බැරිද?"

"අඳුරන්න තමුසෙ පේන්න එනවකො!"

"මම මෙතන ඉන්නෙ මල්ලී..... මල්ලිට මාව පේන එකක් නෑ..... මට උදව්වක් ඕන වෙලයි ආවෙ"

"හරි! මොකද්ද ඕන උදව්ව? ඔහේ කවුද?"

"මල්ලි මාව දන්නව මල්ලී.... මල්ලිගෙ කොම්පියුටරෙත් මං ඉන්නව"

"හෑ! මගේ කොම්පියුටරේ ඉන්න සිංහල කතා කරන පිරිමි කෙනෙක්???????"

"ඔව් මල්ලී! ගිගාබයිට් ගානක මගේ සින්දු තියනව මල්ලි ගාව... මේ ලඟදිත් මගේ එම්පීත්‍රී වගයක් ඩවුන්ලෝඩ් කලා...."

"දෙයියනේ! මේ ජෝති අයියද?"

"ඔව් මල්ලි..... මම තමයි ජෝතිපාල"

මට ඇ‍ෙඳෙන් නැඟිටුනා.... කාවවත් පේන්න හිටියෙ නැතත් මොකක්දෝ බෑග් එකක් ඇඳ ලඟ තියල තිබුන.

"අයියට ඕන උදව්ව මොකද්ද? ඕන දෙයක් කියන්න කරල දෙන්නං....." දෙයියනේ මේ කොහොම හිටිය මනුස්සයෙක්ද!

"මල්ලී.... අර වත්ත පහල තියන මල්ලිගෙ සීයගෙ සොහොන තියනව නේද?"

"ඔව් ඉතිං...."

"දැං ඒකෙ කවුරුත් නෑ... මට ටික කාලයක් එතන ඉන්න දෙන්න...."

"ඇයි අයිය හිටියෙ බොරැල්ල කනත්තෙ නේද? එතන ඉඳල මේ ගරාවැටිච්ච සොහොන ඉල්ලන්නෙ ඇයි?"

"මල්ලි ලඟදි ටීවී බැලුවෙ නැද්ද.....? අර කැලනියෙ පිස්සු ආචාරිය මගේ සොහොන ලඟ උගේ සොහොන හැදුව මල්ලී..... කවදා නමුත් ඌ ආවට පස්සෙ මට නිදහසේ ඉන්න ලැබෙන්නෙ නෑ මල්ලී...... ඒකයි ඊට කලින් මම ආවෙ මල්ලී"

ඊට පස්සෙ වෙච්ච දේවල් වත් සීයගේ සොහොන කොහේද කියලවත් මගෙන් අහන්න එපා.