පශ්චාත් චන්ද කතා

ඡන්දෙ ඉවරයි. යූඇන්පී රජයක් එන්න නියමිතයි. මේ ඡන්දෙ ගැන ‍පොඩි පොඩි දේවල් ටිකක්.

සන්ධානයේ පරාජය.
බලාපොරෙත්තු වුන විදියටම මහින්ද රාජපක්ෂ ප්‍රමුඛ එජනිස පැහැදිලි පරාජයක් අත්කරගෙන තියනව. ඒ පරාජය ජනාධිපතිවරණ පරාජයටත් වැඩිය විශාලයි. එජනිසය ජනාධිපතිවරණයේ ගත්ත ඡන්ද වලින් මිලියනයක් විතර අඩුකරගෙන තියනව. එයාල බලාපොරොත්තු වුන විදියට ලක්ෂ පනස් අට එසේම තිබියදී ලක්ෂ හැට දෙක කෑලි කෑලි වලට කැඩිල ගියේ නෑ. සරළව කිව්වොත් ඡන්දයේ තීරණාත්මක කොටස් දෙක වුනේ "ඡන්ද පොලට නොගිය එජනිසයට කැමති පිරිස" සහ "(බලය ඇති පැත්තට හැරෙන) සන්ධානයෙන් එජාපයට මාරුවුන කොටස".
ලංකාව පුරා ඡන්ද වැට‍ුන ආකාරය බැලුවම ජනාධිපතිවරණයට වැඩිය එජාපය ඉදිරියට ඇවිල්ල තියනව. උතුරු සහ නැගෙනහිරට සීම‍ා නොවී තමුන්ගේ බලය පතුරවාලීමට එයාලට‍ හැකිවුනා.(මේ නිසා සිතියම් පාට කරන අයට කරන්න දෙයකුත් නැතිවුනා). මහින්ද මහත්තය ඡන්දෙට ඉදිරිපත් වුන කුරුනෑගල පවා එජාපය පැරදුනේ බෝනස් ආසනයෛන් විතරයි.

ඡන්ද වැටීම
දකුණු පළාත සම්පූර්ණයෙන් ජයගන්න සන්ධානය සමත් වනවිට දකුණේ ගාල්ල සහ මාතර ආසන දෙක ජයගන්න එජාපයට හැකිවුනා. සමස්තයක් විදියට ගත්තම නාගරික ප්‍රදේශ එජාපයටත් ග්‍රාමීය ප්‍රදේශ සන්ධානයටත් කැමැත්ත පලකල ආකාරයක් පේන්න තියනව. මම ජීවත් වන හම්බන්තොට දිස්ත්‍රික්කය ගත්තම රාජපක්ෂලාගේ බලපෑමට අමතරව මේ දවස්වල පවතින වී මිල පහල යාම වගේ දේවල් එජාප පරාජයට සෑහෙන්න බලපෑම් කල බව නිසැකවම කියන්න පුළුවන්. මාතර සහ ගාල්ල දිස්ත්‍රික්ක වලටත් මේ වගේ කාරණා අදාලයි. දිගටම බලයේ ඉන්න අවශ්‍යතාවයක් තියනව නම් මේ කාරණා ගැන රනිල්ට සෑහෙන්න හිතන්න වෙනව.

ජවිපෙ.
අපි බලාපොරොත්තු වුන තරම් ආසන ප්‍රමාණයක් ගන්න ජවිපෙ අසමත් වුනා. සමහර විට මහින්ද විරෝධීන් එජාපය ශක්තිමත් කරන්න ජවිපෙ අමතක කලා වෙන්නත් පුළුවන්. නමුත් අනුර කුමාර දිසානායක ජවිපෙ නායකත්වයට පත්වීමත් එක්ක පැරණි ජවිපෙ දියවෙමින් පවතින බව පේනව. පැරණි ජවිපෙ ගම්වල ඉන්න ජවිපෙ කාඩර්වරුන් මත යැපෙන විට නව ජවිපෙ මාධ්‍ය තුලින් මධ්‍යම පාන්තික මිනිස්සුන්ට වඩාත් කිට්ටු වන බව පේන්න තියනව. (ආගමික අනුගාමිකයන් කට්ටියක් අත පක්ෂය තියනවට වැඩිය දියුණු මිනිසුන් පිරිසක් අත පක්ෂය තියනවට මම පෞද්ගලිකව කැමති බවත් කියන්න ඕන).
මම හිතන විදියට නං ජවිපෙ විපක්ෂයේ හිටිය කාලය දැන් ඇති. මෙතනින් ඉහලට යන්න නම් අලුත් ආණ්ඩුවෙ ඇමතිකම් කිහිපයක් ලබාගෙන (ඒක එච්චර අමාරු දේකුත් නෙවේ) "වැඩ පෙන්නල" ඉදිරියට යාම හෝ පැරණි වම මෙන්ම නටබුන් විම තෝරාගන්න පුළුවන්. කොහොමටත් ඡන්ද දායකයන් හැමදාම විපක්ෂෙ ඉන්න ඡන්දෙ දෙන්නෙ නෑ, කාලයත් එක්ක ප්‍රධාන පක්ෂ දෙකට අවශෝෂණය වෙනව මිසක්.

පක්ෂ දේශපාලනය සහ පුද්ගලික දේශපාලනය
මේ මැතිවරණයේ දැක්ක යහපත්ම ලක්ෂණය තමයි පුද්ගල දේශපාලනය ඉක්මවා පක්ෂ දේශපාලනය මතුවීම. යම් යම් තැන් වල ව්‍යතිරේක තිබුනත් පොදුවේ, ජයග්‍රහනය කලවුන් යම් යම් මතවාද නියෝ්ජනය කල අය. උදාහරණයක් විදියට කොළඹ දිස්ත්‍රික් එජාප කණ්ඩායම ගනිමු.

රනිල් වික‍්‍රමසිංහ – 500566
සුජීව සේනසිංහ 117049
හර්ෂ ද සිල්වා 114148
රවී කරුණානායක 111394
පාඨලි චම්පික රණවක 100444
එස්.එම් මරික්කාර් 92,526
මුජබර් රහුමාන් 83,884
එරාන් වික‍්‍රමරත්න 82,783
විජේදාස රාජපක්‍ෂ 81,758
හිරුණිකා පේ‍්‍රමචන්ද්‍ර 70,584
මනෝ ගනේෂන් 69,064

මෙතන දෙපැත්තෙම ඉන්න බහුතරයක් (දූෂිතයන් හෝ හොඳ අය වෙන්න පුළුවන්) හරි හෝ වැරදි "මතවාදයක්" වෙනුවෙන් පෙනී සිටි උදවිය. මේ අතරෙ ඉන්න එරාන් වික්‍රමරත්න හර්ෂ සිල්වා වගේ අය ජාතික ලැයිස්තුවට සුදුසු අය වුනත් ඔවුන් ඡන්දයෙන්ම පාර්ලිමේන්තුවට යැවීමට ඡන්ද දායකයන් කටයුතු කිරීම යහපත් ප්‍රවනතාවයක්.

මැතිවරණය සහ මනාප ක්‍රමය.
මනාප ක්‍රමයේ අවුල නැති කරන්න විසිවැනි සංශෝධනය ගේන්න හැදුවත් නීතිය ක්‍රියාත්මක වන වටපිටාවක මනාප පොරය එතරම් උග්‍ර තත්වයකට පත්වන්නේ නැති බව ඔප්පු කරන්න පුළුවන් හොඳ උසාහරණයක් තමයි මේ මැතිවරණය. මැතිවරණ කොමසාරිස්තුමාගේ නියෝග නිසා ඡන්ද දායකයන්ට අල්ලස් දීම සිදුවුනේ ඉතාම අල්ප වශයෙන්. නීතිය ක්‍රියාත්මක කරන නිලධාරීන්ට බලය ලබාදුන් විට ඔවුන් සාධාරණව ක්‍රියාත්මක වන ආකාරයත් නීතිය අතැති ජනාදිපතිවරයා එය පාවිච්චි කල ආකාරයත් ප්‍රශංසනීය බව නොකියාම බෑ.