ආගමික සංකේත සහ ආගමික පොලිසි!

"නැව් සුක්කානමක" හැඩය ගත් සලකුණක් සහිත සපත්තු විකිණූ වෙළඳසැලක් වැටළූ චීවරධාරීන් කිහිපදෙනෙකු උක්ත සලකුණ බුදු දහමෙහි කියැවෙන ධර්මචක්‍රය බව පවසමින් පිස්සු කෙලින වීඩියෝවක් අන්තර්ජාලයේ වෛරල් වෙමින් පවතී. සියල්ල අතහැර පැවිදි වුවද සියල්ල බදාගන්නා පැවිද්දන් ගැන කතාකිරීම අනවශ්‍යය. ඔවුන් පිළිබඳව නීතිය ක්‍රියාත්මක කිරීම රජයේ වගකීමකි. එසේ නොවුනහොත් පසුගිය රජය සමයේ මෙන් චීවරධාරීන්ගේ පිස්සුව උත්සන්න වීමට ඉඩ ඇති අතර ඒ හේතුවෙන් පාලකයන්ට මෙන්ම රටටද බොහේ දේ අහිමි විය හැකිය.

චීවරධාරීන් කුමක් කලද ආගමික සංකේත සම්බන්ධයෙන් රටකට නීති රීති අවශ්‍යය. කුමක්ද මේ ආගමික සංකේත?
ආගමික සංකේත යනු ඕනෑම ආගමක ශාස්තෘන් විසින් දේශනා කල දෑ සහ ආගම්වලට අනන්‍ය වූ දේවල් ආදියයි. ඒවා සියල්ල ඒ ඒ ආගම්වලට සහ ආගමිකයන්ට අයත් බුද්ධිමය දේපල ලෙස සැලකිය හැකි අතර ඒවා යොදාගැනීම හෝ පාවිච්චිය සම්බන්ධව සීමා තිබිය හැකිය. උදාහරණයක් ලෙස ව්‍යාපාරයක් ලියාපදිංචි කිරීමේදී ආගමික නායකයෙකුගේ නම යොදාගත නොහැකි යැයි නීතියක් තිබේ. බුද්ධා වයින් ස්ටෝර්ස් හෝ මුහම්මද් නබි මස් වෙළඳසල හෝ ජීසස් බේකරිය වැනි ව්‍යාපාර ලංකාවේ ලියාපදිංචි කල නොහැකිය. බුදු පිළිම හා ඡායාරූප, බුදුදහමේ සඳහන් සංඝ්‍යාගේ පිළිම සහ ඡායාරූප ආදියද ව්‍යාපාරික හෝ වෙනත් අරමුණු වෙනුවෙන් යොදාගැනීම නොකල යුතුය. මේවා සම්බන්ධ නීති රීති ඒ ඒ රටවලට ගැලපෙන ලෙස යොදාගෙන තිබේ. උදාහරණයක් ලෙස ඉස්ලාම් නීතිය ක්‍රියාත්මක වන මැදපෙරදිග රටවල කුරාණයට අපහාස සිදුවන ආකාරයේ ක්‍රියාවන්ට ලැබෙන දඬුවම් බරපතලය.

◄මෙවන් රෝද සහිත කරත්තයක් අදින ගොණුන් පවුකාරයන්ය!

කෙසේ වුවත් එක් එක් ආගම්වල පවතින නීති රීති ඒ ඒ ආගම්වල දර්ශනය සමඟ බැදී පවතී. ඉස්ලාමයේ පවතින නීති රීති දැඩි වන අතර කතෝලිකයන් තම ආගමික සංකේත සම්බන්ධයෙන් එතරම් දැඩි පිලිවෙතක් අනුගමනය නොකරයි. උදාහරණයක් ලෙස ‍ජේසුස් වහන්සේගේ හෝ කුරුසිය වැනි රුව සහිත ඇඳුම් පැළඳුම් කතෝලිකයන් පාවිච්චි කරන අතර දෙවියන් වහන්සේ ඡායාරූපයට නැඟිම පවා ඉස්ලාමයට අනුව නොකල යුත්තකි. අනෙක් ප්‍රධාන ආගම් දෙකට සාපේක්ෂව ආගමික සංකේත විශාල ප්‍රමාණයක් ඇති බෞද්ධයන් ඒවා සම්බන්ධයෙන් දක්වන්නේ ගෞරවය මුසුවූ ප්‍රතිචාරයකි. බුදුන් වහන්සේ හෝ රහතන් වහන්සේලා නියෝජනය වෙනුවෙන් කිසිවකු පෙනී නොසිටින අතර නාට්‍යමය අවස්ථාවක වුවද යොදාගන්නේ සංකේත පමණකි. ඒ ගැන ප්‍රශ්නයක්ද නැත.

මේ කොකිස් කෑවොත් පවුද?►

මතභේදයට තුඩුදෙන කරුණ වන්නේ ආගමික සංකේත නිසි පරිදි අර්ථදක්වා ගැනීමයි. අවුල් ඇතිවන්නේ එසේ නොවූ විටය. මගේ විශ්වාසය අනුව ආගමික සංකේත ලෙස සැලකිය හැක්කේ කෙලින්ම ශාස්තෘටත්, එවැනි අනෙකුත් පුද්ගලයන්ටත්, අදාල ශාස්තෘ හෝ ආගම විසින් හඳුන්වා දුන් යම් යම් දෑ වෙතොත් ඒවාය. ඒ අනුව ආගමික නායකයන්ගේ රූප-පිළිම ආදියත්, ඔවුන්ගේ දේශනා පාඨ-ගාථා-යාඥාපාඨ ආදිය මීට අයත්ය. එමෙන්ම ආගමිකයන්ගේ නිෂ්පාදන වන ශ්‍රී මහා බෝධිය, දළදා මාලිගාව, මක්කම වැනි ස්ථානවල අයිතියද ඔවුන් සතුය. එහෙත් මිනිසා විසින් නිපදවන ලද හෝ ස්වභාවයේ පවතින දේවල්වල අයිතිය ආගමිකයන්ට නොමැත. උදාහරණයක් ලෙස බුදුන් වහන්සේ එක් අවසථාවක යම් ධර්ම කරුණක් [මෙය බ්ලොග්කරුට අමතකය] විස්තර කිරීමට යොදාගත්තේ එකල පහසුවෙන් පෙන්විය හැකි උදාහරණයක් වන කරත්ත රෝදයක්ය.කරත්ත රෝදය 'ධර්මචක්‍රය' ලෙස බෞද්ධයන් හැඳින්වූ පමණින් එය වෙනස් වන්නේ නැත. තවත් උදාහරණයක් ලෙස කුරුසිය, කතෝලිකයන්ගේ සංකේතයක් වන අතර කුරුසිය කතෝලිකයන්ට පූජනීය වීමටත් ප්‍රථම මිනිසුන් යොදාගත් උපකරණයකි. ඉස්ලාමයේ ඇති අඩ සඳ හා තාරකා සලකුණ සම්බන්ධ තත්වයද එසේමය. සරළව කිවහොත් ඔවුන්ගේ දේවල් ඔවුන්ටය. අනෙක් දේවල් ඕන කෙනෙකුට විවෘතය.

ආගමික සංකේත සම්බන්ධයෙන් මා ඉහත සඳහන් කල ආකාරයේ නීති රීති පද්ධතියක් රටේ පොදු නීතියට අවශ්‍යය. එවිට ඕනෑම අවස්ථාවක් සම්බන්ධයෙන් නීතිය අනුව කටයුතු කල හැකි අතර නීතිය අතට ගැනීමට කිසිවකුට ඉඩ ලැබෙන්නේ නැත. ආගමික සංකේත තිබුනාට ආගමික පොලිසි අවශ්‍ය නැත. ආගමික හෝ නිර් ආගමික ඕනෑම අයෙකු ආගමික සංකේත අවභාවිතා නොකල යුතු අතර එකිනෙකා සම්බන්ධයෙන් ඇති ගෞරවයේ තරමට සමානුපාතිකව ජනවර්ග අතර සමඟියද පවතිනු ඇත.