(අ)වාසනාව.

වාසනාව කියන්නෙ මොකක්ද කියල ආයෙ අමුතුවෙන් කියන්න ඕන නෑනේ. සෙට් වෙච්ච වෙලාවක අපේ රවී අයිය කියපු ඇත්ත කතාවක් මේ මාතෘකාව යටතේ දාන්න හිතං හිටියෙ ටික දවසක ඉදල. හිතේ තිබුනත් වැඩේ නං දවසින් දවස පරක්කු උනා. ඔය අතරෙ තමයි මම පහුගිය සිකුරාදා කොළඹ යන්න පිටත් උනේ. ගමනෙ අරමුණු තුනක් තිබුන. අංක එක අවුරුද්දට රෙදිගන්න නෝන එක්ක සොපින් යෑම. අංක දෙක තවමත් කලින් සේවය කල කාර්යාලය යටතේ ලියාපදිංචිව තියන මගේ බයික්එක ලයිසන් කරගැනීම. අංක තුන අපේ රූම්එකේ හිටිය එවුන් එක්ක සෙට්වීම.

ඔන්න කොහොමහරි මම සිකුරාදා උදේ බයික් එකට වැදල කිලෝමීටර දෙයීයක ගමන ආරම්භ කලා. රත්නපු‍ර පහුකලා විතරයි බයික් එකට දුං සහතිකේ ගන්න මධ්‍යස්ථානයක නැවැත්තුව. ටෙස්ට් එක කොරල බැලින්නං ෆේල්. අවාසනාව තමයි! දැං කාට කියන්නද! කමක් නෑ කියල හිත හදාගෙන ආයෙත් පිටත්වුනා. අවිස්සාවේල්ලට කිලෝමීටර දෙකක් මෙහා හරියෙදි බයික්කෙ හැඩල්එක තදයි වගේ තේරුණා. බැලින්නං ඉස්සරහ රෝදෙ හුලං බැහැල එකසිය ගානට. පාරෙ හිටිය අයිය කෙනෙකුගෙන් අහල බැලුවම කිලෝමීටර දෙකකට මෙහා ටයර් කඩයක් නැහැ! මොනව කරන්නද අවාසනාව කියල හිතල තල්ලුකලා. ඒ වැඩේ කරගෙන ආයෙත් ගියා හොමාගම පැත්තෙ ගරාජ් එකකට. ගරාජ් එකේ අයිය ප්ලග් එකක් අලුතෙන් දාල තෙල් ටිකක් අඩුකරල දුන්න දැං හරි කියල. ඊට පස්සෙ කොට්ටාවට ඇවිල්ල දුං සහතිකේ පාස් කරගෙන ආයෙත් හෝමාගමට ඇවිල්ල ලයිසොම ගන්න බලනකොට ටයිම් පාස්. බලන්න අවාසනාවෙ හැටි. අදුනන අයිය කෙනෙකුට ලයිසොම තැපෑලෙ එවන්න වැඩ සලස්වල මංතුමා අමාරුවෙන් අවාසනාවන්ත පළමු දවස අවසන් කලා.

පහුවෙනිද දවල් ෂොපින් ගිහිල්ල අහවර කලා. එදා දවසත් අන්තිම අවාසනාවන්තයි. අතින් පාඩුයි සෑහෙන ගානකට. කොහොම කොහොම හරි පුල පුලා බලාසිටි තුන්වෙනි අවස්තාව සෙට්උනා. ඒත් එතනටත් කණකොකා. බිග් මැච් එකකට ගිය යාලුවෙක් හොදටම ගුටිකාල ඌට එන්න විදියක් නෑ. ඌ වෙනුවට උගේ තාත්ත හිටි නිසා ඒක නං පාඩුවක් උනේ නෑ එච්චරම :P .දැං සිද්ධිය මේකයි. මමයි තව යාලුවො දෙන්නෙකුයි එන්න බැරිවුන එකා වෙනුවෙන් උගේ තාත්තයි ඉන්නව බියගම. තවත් එකෙක් ඉන්නෙ පිළියන්දල. "අපි බඩු ගේන්නං, උඹල බියගමට වරෙල්ල" කියල පිලියන්දල එකාට කියල මමයි තව එකෙකුයි ගියා බණ්ඩාරවත්ත හංදියට. විනාඩි 5ක් විතර "දැලේ එල්ලිලා" හිටිය අපි දෙන්න හැරිල බලනකොට මගේ බයික් රාජය උස්සල. ඒ වෙලාවෙ මොනවද හිතුනෙ කියල අමුතුවෙන් කියන්න ඕන නැහැනේ.... යතුරත් මගේ ලග. එතන හිටිය මනුස්සයෙකුගෙන් ඇහුවම කිවුවෙ "මේ පැත්තට යනව දැක්ක" කියල. චුට්ටක් දුර "ඒ" පැත්තට යනකොට ඉරිගු විකුණන කරත්තයක් පිටිපස්සෙ බයික් එක හංගල තියනව. මං බැලුව හුලංවත් බැස්ස නිසා දාල ගියාද කියල. එහෙම දේකුත් නෑ. ඊට පස්සෙයි මට කාරණාව වැටහුනේ. වෙන්න ඇත්තෙ මේකයි, දුං සහතිකේ ගන්න තෙල් අඩුකල නිසා ස්ටාර්ට් කල ගමන් එකපාර අදින්නෙ නෑ. අනිත්එක ඇස්සලරේටර් එක වැඩිකලොත් බයික්කෙ නවතිනව. අපි දෙන්න ගෙදර ඉදල ආවෙත් බයික් එකට බැන බැන. අවාසනාව වාසනාවක් වෙච්චහැටි! හොරුන්ගෙ ප්ලෑන අප්සට් වෙන්න ඇත්තෙ බයික්කෙ පිස්සුකෙලින නිසා වෙන්න ඇති. මේකත් "වාසනාව" යටතේ දාන්න හොද පෝස්ටුවක් නෙවේද මං අහන්නෙ?

ඔය ජරමර ඉවරවෙලා "බේත්", බයිට් ආදී සියල්ලම රැගෙන ගෙදරට ලගාවුනා. ඒ වෙනකොට පිලියන්දල හිටිය යාලුවත් තව එකෙක් එක්ක ඇවිල්ල ඉන්නව. අපි පටස් ගාල බයික් එකේ විස්තරේ කිව්ව. මට එතනදිත් වාසනාව අහිමිවෙලා තිබුන. බයික්කෙ උස්සල තිබුනෙ හොරෙක් නෙවේ, පිලියන්දල ඉදලා ආපු "මිත්‍රද්‍රෝහීන්" දෙන්න.

මගේ ලග තිබුනු කතාව කිවුවම තව එකෙක් ඒවගේ කතාවක් කිව්ව.
ඔන්න මූද අයිනෙ තිබුනු ගමක එක කොල්ලෙක් ඉදල තියනව. අධ්‍යාපනයකුත් නැහැ. මූ දවසක් බීච් එකේ ඇවිද ඇවිද ඉන්නකොට එකෙක් බූලි දෙකක් අමාරුවෙන් බෝට්ටුවක් ලගට ගෙනියනව. මූ ඇහුවලු "උදව්වක් ඕනද?" කියල. ඊට පස්සෙ එක බූලියක් බොට්ටුවක් ලගට ගෙනිහිං දීල. දෙන්න පොඩි චැටක් එහෙම දාල අවසානයේ අමුත්ත කොල්ලට "මල්ලී ගමනක් යන්න ඕනනං නැගපං" කියල. මූත් නැගල! බෝට්ටුව ගිහිං තියෙන්නෙ ඉතාලියට. කොල්ලට දැං ගජ වාසීයිලු.

අන්තිමට රවී කියපු මගේ කතාව.
එක්දහස් නවසීය අනූ ගනංවල, කොල්ලෙක් කැසිනෝ ක්ලබ් එකක වැඩකරල. එතෙන්ට යනඑන කස්ටමර්ල ගැන මෙයාට මතකයක් තියනව. එක මහත්තයෙක් හැමදාම ඇවිල්ල ලක්ෂ දෙකක් තුනක් විතර පැරදිලා යනවලු. කොච්චර පැරදුනත් ඊලග දවසෙත් එනවලු. අපේ යාලුව දවසක්(හිතහොද වැඩිකමට) "මහත්තය" ලගට ගිහිල්ල කියනව "මහත්තයෝ මම හැමදාම බලාගෙන ඔයා ලක්ෂ ගනං පරදිනව. මේකට එන්න එපා සර්, මේවට ඇවිල්ල කවුරුත් දිනන්නෙ නෑ" කියල. ඒත් මහත්තය එච්චර ගනංගත්තෙ නෑ. ඔහොම ඉදල ප්‍රේමදාස ජනාධිපති තුමා සූදු තහනම් කලා. අන්තිම දවසේ "මහත්තය" කොල්ලට කතාකලා,
"මේක වැහුවම තමුසේ මොකද කරන්නෙ?"
"සිකුරිටි ජොබ් එකක් හොයාගන්නව සර්"
"කැමතිද මගේලග වැඩ කරන්න"
"හා!"
කතාව එච්චරයි. කොල්ලට ලැබුන හොදම තනතුරක්. නිකංම නෙවේ වාහනයකුත් එක්ක. "මහත්තය" කියන්නෙ ලංකාවම දන්න ව්‍යාපාරිකයෙක්. යාලුව "අවවාද" දීල තියෙන්නෙ දන්නෙ නැතුව. අන්තිමට ඒ අවවාද වාසනාව ගෙනාව.
එහෙමනං ගිහිං එන්නං. ලැබූවාවූ සිංහල දෙමළ නව වස ආ..... තාම නෑනේ...මටත් පිස්සුද කොහද!