හලාල්, මගේ ඇසින්

හලාල් පිලිබඳ කතාබහ මේ වනවිට යම්තාක් දුරට නතරවී ඇත. උලමා සංවිධානය විසින් හලාල් සහතිකය දීමේ වගකීම ආණ්ඩුවට පැවරීමත් ආණ්ඩුව පාර්ශවයෙන් ප්‍රථික්ෂේප කිරීමත් සිදුවිය. හලාල් විරෝධය මුලින්ම පැමිණියේ ෆේස්බුක් හරහාය. "බොදු බලසේනා" වැනි නම් ඇසෙන්නටත් පෙර හලාල් විරෝධී බැනර් අන්තර්ජාලය තුල සංසරණය ව්‍න අයුරු අප දුටිමි. එක් අතකට අන්තර්ජාල මාධ්‍ය ඉදිරියට පැමිණීම හොඳ ප්‍රවනතාවයකි. අනෙක් අතින් බොබසේ වැනි සංවිධාන බිහිවීමටද හේතු වියහැකිය.

හලාල් සම්බන්ධයෙන් ලිපියක් මේ බ්ලොග් අඩවියේ නොලියවුනද දන්නාකියන මුස්ලිම් ජාතිකයන් කිහිපදෙනෙකු සමඟ මේ පිලිබඳව කතාබහ කිරීමට මේ බ්ලොග්කරුට හැකිවිය. මේ ඒ ඇසුරින් ලියවෙන බ්ලොග්කරුගේ ඒක පුද්ගල කොමිසමේ වාර්තාවයි.

හලාල් ප්‍රශ්නයේ මුල්ම වගකිවයුත්තා වන්නේ "සමස්ථ ලංකා ජමියතුල් උලමා" සංවිධානයයි. අප දන්නා කාලයේ හලාල් යයි කියාගත් "මාංශමය" ආහාර කිහිපයකට සීමාවූ නිෂ්පාදන සංඛ්‍යාව තීන්ත ගාන බුරුසුවත් ඇතුළුව හාරදහසක් පමණ වනතෙක් වර්ධනය කිරීම මඟින් මූල්‍යමය වාසියක් ලබාගැනීමට කටයුතු කලේ ඔවුන්ය. මෙහි ප්‍රථිඵලය වූයේ තම වැයික්කියට පැමිණ සරම උස්සාගෙන කෑගසන පිටස්තර චන්ඩියාට එරෙහිව ගමේ චන්ඩින් එකතුවීම වැනි සිද්ධියකි. හලාල් විරෝධීන්ගෙන් විශාල සංඛ්‍යාවක් සැබෑ "හලාල් විරෝධීන්" නොව "හලාල් සහතික විරෝධීන්ය". මා හලාල් ගැන කතාබහ කල අප ප්‍රදේශයේ ගවමස් ව්‍යාපාරය කරන මුස්ලිම් ජාතිකයා පවසන පරිදි මුස්ලිම්වරුන් මස් සඳහා සතුන් ඝාතනය කරන්නේ හලාල් ක්‍රමයටය. ඔවුන්ට අමුතුවෙන් හලාල් සහතික අවශ්‍ය නොවේ.

මා සඳහන් කල හලාල් සහතික විරෝධීන් නොව "හලාල් ක්‍රමයට" සැබවින්ම විරුද්ධ වන්නන් ගැන බලමු. ඔවුන්ගේ තර්කය වනුයේ හලාල් කෑමට මුස්ලිමුන්ට ඇති අයිතිය සේම හලාල් නොකෑමේ අයිතිය තමුන්ට තිබියයුතු බවයි. දැන් මෙහි ඇති ප්‍රායෝගික පැත්ත බලමු. මස් පිණිස සතුන් ඇතිකරන සිංහලයන්ගෙන් බොහොමයක් සතුන් මරණ අවස්ථාවේදී ඒ සඳහා යොදාගන්නේ මුස්ලිම් ජාතිකයෙකි. (මා ජීවත් වන ප්‍රදේශයේ සත්ව ගොවිපලවල් කිහිපයක් මගේ නිරීක්ෂණයට හසුවූ අතර ඒ එකකවත් සිංහලයෙකු ඝාතනය කිරීමේ කාර්ය නොකරයි. අනෙකුත් ප්‍රදේශවල තත්වය කේසේදැයි නොදනී). මීට අමතරව දීප ව්‍යාප්ත කුකුළුමස් අලෙවියේ යෙදෙන සමාගමක අනුග්‍රහයෙන් පවත්වනු ලබන ප්‍රාදේශීය ගොවිපලකද තත්වයද මෙසේ විය. එක්තරා එබැවින් හලාල් සහතිකය තිබුනද නොතිබුනද හලාල් විරෝධීන්ට (නිර්මාංශ නොවේ නම්) වුවද කෑමට සිදුවන්නේ හලාල් බව කිවයුතුය. එය එසේ නොවීමට නම් හලාල් නොවන සේ සිංහලයෙකු අතින්ම ඝාතනය කලයුතු යයි බලපෑම් කිරීමට හලාල් විරෝධීන්ට සිදුවේ.

එසේ නම් මේ සඳහා ගතහැකි විසඳුම කුමක්ද?
මුස්ලිම්වරුන්ට හලාල් ලේබලය යටතේද සිංහලයන්ට හලාල් නොවන ලෙසද නිෂ්පාදනය කර බෙදාහැරීම ප්‍රායෝගිකව අතිශයින් දුෂ්කර කටයුත්තකි. කෙසේ වුවත් පිටරටට යැවීමේදී නම් හලාල් ලේබලය අවශ්‍යම නම් ගහගතහැකිය. මගේ අදහස අනුව නම් මේ සඳහා ඇති විසඳුම මෙයයි,

1.සමස්ථ ලංකා ජමියතුල් උලමා සංවිධානය ගෙනයන ව්‍යාපාරය සීමා කල යුතුය. (මෙහි ව්‍යාපාරය යයි කීවේ බිස්නස් එකය) අවශ්‍යම නම් මාංශමය ආහාර වන මස් වර්ග, සොසේජස් වැනි කිහිපයක් සඳහා දුන්නාට කමක් නැත

2.අනෙක් වගකීම පැවරෙන්නේ හලාල් අවශ්‍ය යයි කියන මුස්ලිම් වරුන්ටය. සියළුම භාණ්ඩ "හලාල්" යටතේ බලාපොරොත්තු නොවිය යුතුය. මෙහිදී අදහස් වන්නේ "හරාම්" දෑ භාවිතයට ගන්නා ලෙස යෝජනා කිරීම නොව සත්වමය කොටස් අඩංගු නොවන නිෂ්පාදන හලාල් යටතේ බලාපොරොත්තු නොවන ලෙසයි. වෙනත් විදියකින් කිවහොත් අන්තගාමී දැඩි ස්ථාවරයකට නොයන ලෙසයි.

3.පළමු සහ දෙවන කාරණා ඉෂ්ඨ වන්නේ නම් හලාල් ලේබලය සහිත සුළු ප්‍රමාණයක් වූ නිෂ්පාදන කෙරෙහි ඇති විරෝධය ඉවත්කරගැනීමට තරම් ඉවසීමක් සිංහල සමාජයට තිබිය යුතුය.

තමුන් සිටින තැනින් අඩියක් හෝ පිටුපසට ගැනීමට අකමැතිවීම සියල්ලන්ම ලබන පරාජයක ආරම්භය විය හැකිය.