රා.සේ. කතා දෙකතුනක්.

කලින් ලිපියේ සංවාදකයන්ට බොහොම ස්තුතියි! බ්ලොග් පෝස්ට් එකක් ලිවීමේ සතුට ලැබෙන්නෙ ඒවගේ සංවාදයක් තිබුනොත් තමයි. අද පොඩි කතන්දර දෙක තුනක් දාන්නයි යන්නෙ. මේ කතා අහන්න ලැබුනෙ අපිට උගන්නන සර් කෙනෙකුගෙන්. රාජ්‍ය සේවයට සම්බන්ධ කතන්දර.

පඬුරු බැඳීම සහ සංකේත ප්‍රතිපාදන.

ප්‍රතිපාදන කියන්නෙ අයවැයෙන් හෝ වෙනත් විදියකින් වියදම් සඳහා වෙන් කරන මුදල්. සාමාන්‍යෙයන් ඊලඟ අවුරුද්දට ප්‍රතිපාදන වෙන් කරන්නෙ මේ අවුරුද්දෙ කියවන අයවැයෙන් කියල දන්නව නේ. ප්‍රතිපාදන ගැන ඊට වඩා විස්තර කලොත් ඔහෙල මෙතනින් යන නිසා ඒ ඇති. මේ ප්‍රතිපාදන අතරෙ එකක් තියනව සංකේත ප්‍රතිපාදන කියල. උදාහරණයක් විදියට කලින් මුදල් වෙන් කරගෙන නැති යම් ව්‍යාපෘතියකට මුදල් වෙන් කරගන්න ඕනවුනා කියල හිතමු. වෙනත් කාර්යක් වෙනුවෙන් වෙන්කල මුදලක ඉතිරියකින් වැඩේ ගොඩදාගන්න පුළුවන්. නමුත් නීතිරීති වල හැටියට ඒකට අනුමැතිය ගන්න වෙනව. අන්න ඒ වෙලාවෙදි පාවිච්චි කරන සංකේතයක් තියනව

සං¹⁰⁰⁰

ඔන්න ඔය විදියට තමයි මේක ලියල යවන්නෙ. මෙතන 1000 කියන්නෙ රුපියල් දහසක මුදල කියන එකයි. අපි ඉල්ලන ගනන ඒක නොවුත් දාන්නෙ 1000ක්. ඒකෙන් අදහස් වෙන්නෙ “මුදල“ කියන එක විතරයි. අපේ සර් කියන විදියට මේක හරියටම දෙවියන්ට පඬුරු බැඳීමට සමානයි. මිනිස්සු දෙවියන් ලඟට ගිහිල්ල පොඩි කාසියක් බැඳල භාරයක් වෙනව. කාසියෙන් සංකේතවත් කරන්නෙ මුදල. වැඩේ හරිගිය පසු නියමිත ගාස්තුව ගෙවන බවට දැන් වෙන පොරොන්දුව තමයි පඬුර! අපූරුයි නේද?

ඇඟිල්ලෙ අපලෙ

අනිත් කතාව ඇඟිලි මැෂිම ගැන. ඇඟිලි ගැහිල්ල ගැන කලිනුත් ලිපියක් ලිව්ව. මේ මැෂිම ආපු කාලෙ එක්තරා ආයතනයක සේවය කල වාස්තු විද්‍යාඥයෙක් ඇඟිලි සලකුණු යන්ත්‍රය මත ඇඟිල්ල තැබීම ප්‍රතික්ෂේප කලාලු! හේතුව විදියට එයා දක්වල තිබුනෙ ඒක එයාගෙ සෞඛ්‍යට හොඳ නෑ කියන එක. මේ ගැන සඳහන් වුන මොකක්දෝ වෙබ් අඩවියකුත් උපුටා දක්වල එයා ආයතන ප්‍රධානියගෙන් ඉල්ලුවලු ඇඟිලි සලකුණු යන්ත්‍රයේ ඇඟිල්ල තැබීම සෞඛ්‍යට අහිතකර නොවන බවට සහතිකයක්. ආයතනයේ ප්‍රධානියාට එවැනි සහතිකයක් දෙන්න බැරි නිසා වාස්තු විද්‍යාඥය පොතේ අත්සන් කිරීම විතරයි කරල තියෙන්නෙ.

කොහොම උනත් මේ ක්‍රියාව ගැන රාජ්‍ය සේවා කොමිෂන් සභාව එයාට විරුද්ධව විනය තීරණයක් අරගෙන තියනව. ඊට පස්සෙ එයා කරල තියෙන්නෙ කොමිෂන් සභාවේ තීරණයට විරුද්ධව පරිපාලන අභියාචනා විනිශ්චය අධිකාරියට පැමිණිලි කිරීම. එතනදි තීරණය ලැබිල තියනව රා.සේ.කොමිෂන් සභාවේ තීරනය බල රහිත කරල. තීන්දුවෙන් කියල තියෙන්නෙ රාජ්‍ය සේවකයෙක් පළමුව හිතන්න ඕන තමුන්ගෙ සෞඛ්‍ය ගැන කියලයි.

පරිපාලන අභියාචනා විනිශ්චය අධිකාරිය විසින් මේ වගේ ආන්දෝලනාත්මක තීන්දු කිහිපයක්ම දීල තියනව. මේ පරිපාලන අභියාචනා විනිශ්චය අධිකාරිය තියන විශේෂත්වය තමයි රාජ්‍ය සේවකයන් වෙනුවෙන් දෙන තීන්දු අභියෝගයට ලක් කරන්න ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයටවත් නොහැකි වීම. කොහොම උනත් මේකෙ සාමාජිකයන්ගේ ධූර කාලය වසර තුනක් පමණයි. ධූර කාලය අවසන් වීමත් එක්ක අලුත් පිරිසක් පත් නොකිරීම නිසා මේ වනවිට අක්‍රිය තත්වයේ තියෙන්නෙ. අපරාදෙ!

අංකෙට බෙහෙත් දීම

අනිත් කතාව මහියංගනේද කොහෙද ඉස්පිරිතාලෙ වෙච්ච දෙයක්. එක්තරා කාලයක ඒකෙ බෙහෙත් දෙන්න ෆාමසිස්ට්ල එක් අයෙකුවත් ඉඳල නෑ. නමුත් බෙහෙත් තිබිල තියනව. දොස්තර ඇතුළු කනිෂ්ඨ කාර්ය මණ්ඩලයක් විතරයි ඉඳල තියෙන්නෙ. මේ හේතුව නිසා දොස්තරල මාරුවෙලා ගියාලු. මේ අතරෙ ඉස්පිරිතාලෙට අලුතෙන් ආපු දොස්තර මහත්තයෙක් අපූරු ක්‍රමවේදයක් හදල තියනව. එයා එක් එක් බෙහෙත් වර්ගය වෙන වෙනම ගබඩා කරල ඒවාට නියමිත අංකයක් දීල. තමුන්ගෙ ලඟට ලෙඩා ආවට පස්සෙ බෙහෙත් තුන්ඩුවෙ ලියන්නෙ අදාල අංකයෙන් බෙහෙත් පෙති/කරල් ප්‍රමාණයක් නිකුත් කරන්න කියල. අංකය අනුව බෙහෙත් ප්‍රමාණය නිකුත් කරන්නෙ කණිෂ්ඨ සේවකයෙක්.

①×10

②×15            මෙන්න මෙහෙමයි තුන්ඩුව.

④×5

කොහොම උනත් දොස්තර මහත්තයත් වරක් පරීක්ෂා කරලලු ලෙඩාට දුන්නෙ. ඖෂධවේදීන් නොමැතිව සාර්ථකව බෙහෙත් නිකුත් කල මේ ඉස්පිරිතාලෙ පසු කාලයක හොඳම ඉස්පිරිතාලයක් විදියට සම්මානත් දිනාගත්තලු.